Το σύμβολο της πίστεως
Πιστεύω εις ένα Θεόν,
Πατέρα, Παντοκράτορα,
ποιητήν ουρανού και γης,
ορατών τε πάντων και αοράτων.
Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν,
τον Υιόν του Θεού τον μονογενή,
τον εκ του Πατρός γεννηθέντα
προ πάντων των αιώνων.
Φως εκ φωτός,
Θεόν αληθινόν
εκ Θεού αληθινού γεννηθέντα,
ου ποιηθέντα,
ομοούσιον τω Πατρί,
δι' ου τα πάντα εγένετο.
Τον δι' ημάς τους ανθρώπους
και δια την ημετέραν σωτηρίαν
κατελθόντα εκ των ουρανών,
και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου,
και Μαρίας της Παρθένου,
και ενανθρωπήσαντα.
Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών
επί Ποντίου Πιλάτου,
και παθόντα, και ταφέντα.
Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς.
Και ανελθόνται εις τους ουρανούς,
και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός.
Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης
κρίναι ζώντας και νεκρούς,
Ου της Βασιλείας ουκ έσται τέλος.
Και εις το Πνεύμα το Αγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν,
το εκ του Πατρός εκπορευόμενον,
το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον
και συνδοξαζόμενον,
το λαλήσαν διά των Προφητών.
Εις Μίαν, Αγία, Καθολικήν,
και Αποστολικήν Εκκλησίαν.
Ομολογώ έν Βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών.
Προσδοκώ Ανάστασιν νεκρών,
και ζωήν του μέλλοντος αιώνος.
Αμήν.
Πατέρα, Παντοκράτορα,
ποιητήν ουρανού και γης,
ορατών τε πάντων και αοράτων.
Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν,
τον Υιόν του Θεού τον μονογενή,
τον εκ του Πατρός γεννηθέντα
προ πάντων των αιώνων.
Φως εκ φωτός,
Θεόν αληθινόν
εκ Θεού αληθινού γεννηθέντα,
ου ποιηθέντα,
ομοούσιον τω Πατρί,
δι' ου τα πάντα εγένετο.
Τον δι' ημάς τους ανθρώπους
και δια την ημετέραν σωτηρίαν
κατελθόντα εκ των ουρανών,
και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου,
και Μαρίας της Παρθένου,
και ενανθρωπήσαντα.
Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών
επί Ποντίου Πιλάτου,
και παθόντα, και ταφέντα.
Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς.
Και ανελθόνται εις τους ουρανούς,
και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός.
Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης
κρίναι ζώντας και νεκρούς,
Ου της Βασιλείας ουκ έσται τέλος.
Και εις το Πνεύμα το Αγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν,
το εκ του Πατρός εκπορευόμενον,
το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον
και συνδοξαζόμενον,
το λαλήσαν διά των Προφητών.
Εις Μίαν, Αγία, Καθολικήν,
και Αποστολικήν Εκκλησίαν.
Ομολογώ έν Βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών.
Προσδοκώ Ανάστασιν νεκρών,
και ζωήν του μέλλοντος αιώνος.
Αμήν.
Το όνειρο της Παναγίας
Η Κυρά η Θεοτόκος
στα κλαδάκια εκοιμάτο
κι ο Μονογενής Υιός της
ξάγρυπνος έστεκεν κοντά της.
-Κοιμάσαι μάνα μου καλή
και μητέρα ούλου του κόσμου ;
-Μηδέ κοιμούμαι γυιούκα μου
μηδέ ξαγρυπνώ παιδίμ μου
μόνον όνειρο σε' δα και τρέμω
και συλλογιούμαι πώς να σου το πω.
-Πες μου μάνα μου καλή
κι εγώ θα στο διαλύνω.
-Χρουσό μου κλωναράκιμ μου
στον Παράεισο σ' είδα σήμερα
κι έκαμες μεγάλο κάλεσμα
κάλεσες ούλους τους Αποστόλους
κι' ένας σε κατάδωσε
στους άπιστους Οβραίους
και τα σκυλιά σε πιάσασι
και του Πιλάτου την αυλή
σε πήραν να σε κρεμμάσουσι
έβγαλαν τα' άγια σου παπούτσια
και τα τσαρούχια σου φορέσασι
βλάλλου σου τ' αγιοζώναρο
και βάτοσ' σ' ετυλίξασιν
κρύον νερό τους ζήτηξες
ξύδιν και χολήσ σου δώσασι.
-Αληθινή σαι μάνα μου
αληθινό και τ' όνειρό σου
κι' όποιος το πη για το φογγραστή
κακό θάνατον εν θωρεί
και τον καιρό της κρίσης του
καλό θα βγη για την ψυχήν του.
στα κλαδάκια εκοιμάτο
κι ο Μονογενής Υιός της
ξάγρυπνος έστεκεν κοντά της.
-Κοιμάσαι μάνα μου καλή
και μητέρα ούλου του κόσμου ;
-Μηδέ κοιμούμαι γυιούκα μου
μηδέ ξαγρυπνώ παιδίμ μου
μόνον όνειρο σε' δα και τρέμω
και συλλογιούμαι πώς να σου το πω.
-Πες μου μάνα μου καλή
κι εγώ θα στο διαλύνω.
-Χρουσό μου κλωναράκιμ μου
στον Παράεισο σ' είδα σήμερα
κι έκαμες μεγάλο κάλεσμα
κάλεσες ούλους τους Αποστόλους
κι' ένας σε κατάδωσε
στους άπιστους Οβραίους
και τα σκυλιά σε πιάσασι
και του Πιλάτου την αυλή
σε πήραν να σε κρεμμάσουσι
έβγαλαν τα' άγια σου παπούτσια
και τα τσαρούχια σου φορέσασι
βλάλλου σου τ' αγιοζώναρο
και βάτοσ' σ' ετυλίξασιν
κρύον νερό τους ζήτηξες
ξύδιν και χολήσ σου δώσασι.
-Αληθινή σαι μάνα μου
αληθινό και τ' όνειρό σου
κι' όποιος το πη για το φογγραστή
κακό θάνατον εν θωρεί
και τον καιρό της κρίσης του
καλό θα βγη για την ψυχήν του.
 | |||||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||||
| Aν ζητάς τον Θεό, ο δρόμος για να Tον γνωρίσεις είναι ανοιχτός. Ό,τι κι αν σε βαραίνει, όποιες κι αν είναι οι αμαρτίες σου, μη φοβάσαι. O Θεός σε έχει ήδη συγχωρήσει! Aρκεί να ανοίξεις την καρδιά σου σ΄ Aυτόν και να Tου επιτρέψεις νααλλάξει τη ζωή σου. Eμείς, με το μικρό τούτο μήνυμα, θέλουμε απλά να σου δείξουμε τον δρόμο της αγάπης του Θεού. Δεν σε προσκαλούμεσε πέτρινους ναούς και σε πολυτελείς ευκτήριους οίκους. Δεν μας ενδιαφέρουν οι γεμάτες «εκκλησίες», τα μεγάλα ακροατήρια, δεν είμαστε επαγγελματίες της θρησκείας ούτε ζηλωτές θρησκευτικών τίτλων. Mας ενδιαφέρει μόνο η σωτηρία της ψυχής σου, γιατί αυτή είναι πολύτιμη, αυτή δεν πεθαίνει, έχει αιώνια αξία, γι' αυτήν ο Xριστός ήλθε και σταυρώθηκε και αναστήθηκε. Eάν, στην πνευματική σου αναζήτηση, μας χρειαστείς, επικοινώνησε ελεύθερα μαζί μας. Eίμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε για σένα τον πολύτιμο χρόνο μας για να μοιραστούμε μαζί σου τις ευλογίες τού Θεού και τα λόγια Tου. Mπορείς, όμως, και μόνος σου, χωρίς «μεσίτες» και «αντιπροσώπους», να πλησιάσεις και να γνωρίσεις τον Θεό, όταν, σε μια ήσυχη ώρα, με ταπεινό πνεύμα και με πίστη, απευθύνεις τούτα περίπου τα λόγια στον παντοδύναμο Θεό: «Oυράνιε Πατέρα και Θεέ μου, έρχομαι μπροστά Σου, στο όνομα του Iησού Xριστού. Παραδέχομαι ότι είμαι ένας αμαρτωλός, που σύμφωνα με το νόμο Σου και τη δικαιοσύνη Σου, αξίζω τον θάνατο του σταυρού και την αιώνια καταδίκη Σου. Όμως, τούτη την ώρα, μετανοώειλικρινά για όλο το αμαρτωλό μου παρελθόν και πιστεύω ότι ο Iησούς Xριστός τιμωρήθηκε με σταυρικό θάνατο, αντί για μένα, για να ικανοποιήσει τη δικαιοσύνη Σου και το νόμο Σου. Στο σταυρό του Γολγοθά έγινε ο καθαρισμός και η συγχώρεση των αμαρτιών μου. Aκόμα πιστεύω ότι ο Xριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς, για να μου χαρίσει την αιώνια ζωή, τον Oυράνιο Παράδεισο στην παρουσία Σου. Tώρα, Σ' ευχαριστώ, Πατέρα, γιατί με άκουσες και μ' έκανες ένα δικό Σου παιδί και μου χάρισες σήμερα μια καινούργια ζωή. Bοήθησέ με τώρα πια, να βαδίζω τον στενό αλλά άγιο δρόμο Σου, μελετώντας τον άγιο λόγο Σου (την Aγία Γραφή), προσευχόμενος στο όνομα του Iησού Xριστού, ενωμένος μαζί Tου, λατρεύοντας και δοξάζοντας Eκείνον, και Eσένα τον Πατέρα Θεό και το Πνεύμα Σου το Άγιο. Aμήν» | |||||||||||||||||||||
Aυτή τη διαθήκη άφησε στο 15μηνο βρέφος της η χήρα Oλλανδή Άνεκεν Γιανς,
η οποία θανατώθηκε με πνιγμό για την πίστη της στον Iησού Xριστό
στο Pότερνταμ, στις 24 Iανουαρίου 1539 μ.X.:
η οποία θανατώθηκε με πνιγμό για την πίστη της στον Iησού Xριστό
στο Pότερνταμ, στις 24 Iανουαρίου 1539 μ.X.:
«Γι' αυτό, αγόρι μου,
μη προσέξεις στο πλήθος των ανθρώπων
και μη περπατήσεις στο δρόμο τους...
Aλλά όπου ακούσεις ότι υπάρχει
μια μικρή ομάδα, φτωχή, απλή, περιφρονημένη,
που την απορρίπτει ο κόσμος,
ενώσου μαζί της!
Kαι όπου ακούς ότι υπάρχει σταυρός,*
εκεί είναι ο Xριστός»
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ
ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ
Αγαπημένε Θεέ,
Η βαθύτερή μου επιθυμία είναι να είμαι ευτυχισμένος κατά τη δειάρκεια τησ εργασίας μου και ζητώ τη βοήθεια Σου ώστε να μπορώ να έχω γαλήνη στην εργασία μου. Σε παρακαλώ βοήθησε να με καταλάβουν και να καταλάβω καθένα με τον οποίο έρχομαι σε επαφή. Σε παρακαλώ καθάρισε ό,τι φόβους έχω που μπορεί να δημιουργούν συγκρούσεις στις εργασιακές μου σχέσεις. Ζητώ όπως Εσύ και οι άγγελοι να με καθοδηγήσετε σε εργασιακές ευθύνες και έργα που ταιριάζουν με τα ενδιαφέροντά μου και τις ικανότητές μου. Τώρα οραματίζομαι τον εαυτό μου να νιώθω ευτυχισμένος όταν ξυπνώ το πρωί για να πάω στη δουλειά και ζητώ την υποστήριξή Σου ώστε να πραγματοποιηθεί το όραμα. Αμήν.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ
ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΣ
ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΣ
Προς Όλους Όσους Με Φροντίζουν,
Φαίνεται ότι έχω ξεχάσει τον Θεϊκό σκοπό της ζωής μου και ζητώ τη βοήθεια σας, ώστε να θυμηθώ τον λόγο που διάλεξα να έρθω εδώ αυτή την περίοδο. Είμαι πρόθυμος να αφήσω να φύγουν όλοι οι φόβοι που με εμποδίζουν να θυμηθώ τον σκοπό της ζωής μου, συμπεριλαμβανομένων των φόβων της επιτυχίας και αποτυχίας. Γνωρίζω ότι έχω τα προσόντα για να πετύχω την αποστολή μου, και ζητώ τη συνεχή καθοδήγησή σας ώστε να με βοηθήσετε να μάθω ποιος είναι ο δρόμος που κάνει την καρδιά μου να τραγουδά. Σας παρακαλώ βοηθήστε με να αντιληφθώ τη διαφορά ανάμεσα στη χαρά και τον φόβο ώστε να μπορώ να ασχοληθώ σε ουσιαστικές ενεέργειες που υπηρετούν άλλους και μου φέρνουν χαρά. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΝΕΑ ΕΡΓΑΣΙΑ
Αγαπημένε Δημιουργέ,
Με έχεις καθοδηγήσει να βρω μία νές εργασία και ζητώ τη βοήθειά Σου ώστε να αντιληφθώ τις πόρτες που Εσύ μου ανοίγεις τώρα. Ζητώ πολύ ξεκάθαρα και προφανή σημάδια να με καθοδηγήσουν στη νέα εργασία, στην οπία τα ταλέντα μου και τα ενδιαφέροντα μου χρησιμοποιούνται με ουσιαστικούς τρόπους. Σε παρακαλώ βοήθησέ με να νιώσω ότι αξίζω μια νέα υπέροχη εργασία και απάλλαξέ με από τη νευρικότητα κατά τη διάρκεια της συνέντευξης. Ζητώ περισσότερους αγγέλους ώστε να τονώσουν την αυτοπεποίθησή μου και το κουράγιο μου και να με κρατήσουν κεντραρισμένο μέσα στη βέβαιη γνώση ότι Εσύ φροντίζεις για μένα τώρα. Αμήν.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΣΤΡΕΣ
Αγαπημένε Θεέ, Αρχάγγελε Ραφαήλ, και Αρχάγγελε Μιχαήλ,
Φαίνεται ότι το στρες με καταβάλλει και χρειάζομαι τη βοήθεια σας. Σας παρακαλώ απαλλάξτε με από τις πιέσεις που έχω δημιουργήσει στον εαυτό μου. Ραφαήλ, σου ζητώ να με καλύψεις με τη θεραπευτική σου ενέργεια ώστε το σώμα μου να αποβάλει τις επιδράσεις του στρες. Μιχαήλ, ζητώ να κόψεις τις επιδράσεις των αρνητικών και γεμάτων φόβων σκέψεων, περιλαμβανομένων των λώρων που με απομυζούν. Είμαι πρόθυμος να αφήσω όλες τις συνήθειες αυτο-τιμωρίας, χρονικής καταπίεσης ή άλλες πεποιθήσεις που μου δημιουργούν καταστάσεις στρες. Γνωρίζω ότι η αλήθεια είναι πως έχω επαρκή χρόνο και ενέργεια, και ζητώ να με βοηθήσετε να ζήσω την εμπειρία αυτής της επάρκειας τώρα. Σας ευχαριστώ και αμήν.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ
Αγαπημένε Θεέ, Άγιο Πνεύμα, Αναληφθέντες Δάσκαλοι και Άγγελοι,
Ζητώ για όσους θα είναι ευλογία τα επαγγελματικά μου προϊόντα και υπηρεσίες να καθοδηγηθούν να έρθουν σε επαφή μαζί μου σήμερα. Καλωσορίζω νέους ανθρώπους και ευκαιρίες στη ζωή μου με ανοιχτή αγκαλιά. Είμαι πρόθυμος να αφήσω ό,τι αρωητικές σκέψεις, συνήθειες ή πεποιθήσεις έχω που θα με οδηγούσαν στο να σαμποτάρω τις νέες αυτές ευκαιρίες. Σας παρακαλώ βοηθήστε με να νιώσω ότι αξίζω τώρα. Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΓΑΛΗΝΗ
Πολυαγαπημένε Θεέ,
Γνωρίζω ότι Εσύ είσαι η πηγή όλων των καλών μου και ότι Εσύ φροντίζεις για μένα με όλουσ τους τρόπους. Σε παρακαλώ βοήθησέ με να αφήσω τους φόβους που με μπλοκάρουν από το να λάβω τα δώρα Σου. Σε παρακαλώ βοήθησέ με να νιώσω συναισθήματα γαλήνης, ευγνωμοσύνης και οικοομικής ασφάλειας και να ξέρω ότι είμαι το παιδί Σου στο οποίο Εσύ δίνεις μεγάλες ευλογίες. Τώρα μένω ανοικτός στη Θεϊκή καθοδήγηση που τέλεια με οδηγεί σε καταστάσεις, ανθρώπους και ευκαιρίες που αποτελούν μέρος του σχεδίου Σου για την οικονομική μου γαλήνη. Τώρα βλέπω και νιώθω τον εαυτό μου και όλους τους άλλους ως απόλυτα οικονομικά ασφαλείς, και η καρδιά μου ξεχειλίζει από ευγνωμοσύνη και χαρά για το άφθονο σύμπαν που Εσύ δημιούργησες. Σε ευχαριστώ και αμήν.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Αγαπητέ Θεέ,
Γνωρίζω ότι Εσύ με δημιούργησες κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσή σου τέλεια. Σου ζητώ όπως Εσύ, το Άγιο Πνεύμα και ο Αρχάγγελος Παφαήλ με βοηθήσετε να γνωρίσω και να ζήσω με υγεία μέσα στο υλικό μου σώμα. Είμαι πρόθυμη/ος να αφήσω όλες τις σκέψεις και συμπεριφορές που δημιουργούν την ψευδαίσθηση της αρρώστιας και του πόνου. Γνωρίζω ότι είσαι πανταχού παρών και γι΄αυτό Εσύ υπάρχεις σε κάθε κύτταρο του σώματός μου. Σε παρακαλώ βοήθησέ με να αισθανθώ την αγάπη Σου μέσα στο υλικό μου σώμα ώστε να ξέρω ότι σαν μωρό με κρατάς στην αγκαλιά Σου αυτή τη στιγμή. Αμήν.
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω τοόνομά Σου, ελθέτω η Βασιλεία Σου, γεννηθήτω τοθέλημά Σου ως εν ουρανώ και επί της γης. Τονάρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, καιάφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείςαφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκηςημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από τουπονηρού.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ:
Πάτερ ημών: Ο καθένας μας έχει τον πατέρα που τον γέννησε. Ο πατέρας, όμως, όλων μας είναι ο Ουράνιος Πατέρας. Οπότε, αυτομάτως είμαστε όλοι αδέρφια, αφού είμαστε παιδία Του, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, χρώματος και τάξης. Φέρομαι την εικόνα του Θεού. Είμαστε πλασμένοι "κατ΄εικόνα Του". Από τον πρώτο ως τον τελευταίο... Η αξία και ο σκοπός όλων μας είναι κατά πόσον θα Του μοιάσουμε.
ο εν τοις ουρανοίς: Είναι Αυτός που βρίσκεται στους ουρανούς. Επομένως και στη γη. Δεδομένου, όπως, προελέχθη, ότι και αυτή αποτελεί μέρος του ουράνιου αστρικού στερεώματος.
Αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημα Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης:Ας αγιασθεί το όνομά Σου, ας έλθει η βασίλεια Σου και ας γίνει το θέλημα Σου και εδώ στη γη, όπως γίνεται και στον ουρανό από τα αγγελικά τάγματα. Σκοπός της Δημιουργίας είναι η αγιότητα. Μ' αυτή δοξάζεται, αγιάζεται το όνομα του Θεού, που σημαίνει την επικράτηση της βασιλείας Του, του θελήματος Του του Αγίου…και πάνω στη γη, όπως και στον ουρανό.
Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον: Δώσε μας σήμερα το καθημερινό μας ψωμί που στηρίζει τη ζωή μας, ώστε να μπορούμε να παίρνουμε, να κοινωνούμε το Σώμα Σου και το Αίμα Σου, που μας χαρίζει την ουσία της αιώνιας ζωής. Αυτός είναι ο Άρτος επί της ουσίας. Ο επιούσιος…
Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών: Συγχώρεσέ μας για ό,τι έχουμε σφάλει. Μικρά, μεγάλα, με λόγια, με έργα, με το μυαλό. Όλα όσα σου οφείλουμε.
Ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών: Γιατί Σου υποσχόμαστε, ότι κι εμείς θα κάνουμε το ίδιο για όσους έχουν σφάλει απέναντί μας. Θα τους συγχωρέσουμε. Θα χωρέσουν…μέσα μας. Μαζί μας…Σκεφθείτε, να μη συγχωρούμε εμείς τα ελάχιστα που μας έχουν κάνει οι άλλοι και να 'χουμε την απαίτηση να μας συγχωρέσει ο Θεός τα αναρίθμητα δικά μας. Αυτό είναι τρομερός παραλογισμός. Ας μην τον διαπράξουμε. Όσο δύσκολο και αν είναι. Ας συγχωρούμε για να μας συγχωρεθούν. Εμείς να τους συγχωρούμε. Τότε μοιάζουμε του Θεού.
Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού: Και μην επιτρέπεις να πέσουμε στα χέρια του πειρασμού, αλλά γλίτωσε μας. Οι πειρασμοί είναι πολλοί. Μέσα μας κι έξω μας. Αν δεν μας προστατέψει ο Θεός, θα μας συντρίψουν. Ευτυχώς, όμως, που ο Θεός έχει μεγαλύτερη δύναμη και μας προστατεύει. Αρκεί να το ζητάμε, αλλά και να προσέχουμε…
ο εν τοις ουρανοίς: Είναι Αυτός που βρίσκεται στους ουρανούς. Επομένως και στη γη. Δεδομένου, όπως, προελέχθη, ότι και αυτή αποτελεί μέρος του ουράνιου αστρικού στερεώματος.
Αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημα Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης:Ας αγιασθεί το όνομά Σου, ας έλθει η βασίλεια Σου και ας γίνει το θέλημα Σου και εδώ στη γη, όπως γίνεται και στον ουρανό από τα αγγελικά τάγματα. Σκοπός της Δημιουργίας είναι η αγιότητα. Μ' αυτή δοξάζεται, αγιάζεται το όνομα του Θεού, που σημαίνει την επικράτηση της βασιλείας Του, του θελήματος Του του Αγίου…και πάνω στη γη, όπως και στον ουρανό.
Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον: Δώσε μας σήμερα το καθημερινό μας ψωμί που στηρίζει τη ζωή μας, ώστε να μπορούμε να παίρνουμε, να κοινωνούμε το Σώμα Σου και το Αίμα Σου, που μας χαρίζει την ουσία της αιώνιας ζωής. Αυτός είναι ο Άρτος επί της ουσίας. Ο επιούσιος…
Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών: Συγχώρεσέ μας για ό,τι έχουμε σφάλει. Μικρά, μεγάλα, με λόγια, με έργα, με το μυαλό. Όλα όσα σου οφείλουμε.
Ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών: Γιατί Σου υποσχόμαστε, ότι κι εμείς θα κάνουμε το ίδιο για όσους έχουν σφάλει απέναντί μας. Θα τους συγχωρέσουμε. Θα χωρέσουν…μέσα μας. Μαζί μας…Σκεφθείτε, να μη συγχωρούμε εμείς τα ελάχιστα που μας έχουν κάνει οι άλλοι και να 'χουμε την απαίτηση να μας συγχωρέσει ο Θεός τα αναρίθμητα δικά μας. Αυτό είναι τρομερός παραλογισμός. Ας μην τον διαπράξουμε. Όσο δύσκολο και αν είναι. Ας συγχωρούμε για να μας συγχωρεθούν. Εμείς να τους συγχωρούμε. Τότε μοιάζουμε του Θεού.
Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού: Και μην επιτρέπεις να πέσουμε στα χέρια του πειρασμού, αλλά γλίτωσε μας. Οι πειρασμοί είναι πολλοί. Μέσα μας κι έξω μας. Αν δεν μας προστατέψει ο Θεός, θα μας συντρίψουν. Ευτυχώς, όμως, που ο Θεός έχει μεγαλύτερη δύναμη και μας προστατεύει. Αρκεί να το ζητάμε, αλλά και να προσέχουμε…
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ: ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΩΝ ΣΕΛ.36
π. ΤΙΜΟΘΕΟΥ ΚΙΛΙΦΗ
π. ΤΙΜΟΘΕΟΥ ΚΙΛΙΦΗ
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ
ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ
Αγαπημένε Θεέ,
Η βαθύτερή μου επιθυμία είναι να είμαι ευτυχισμένος κατά τη δειάρκεια τησ εργασίας μου και ζητώ τη βοήθεια Σου ώστε να μπορώ να έχω γαλήνη στην εργασία μου. Σε παρακαλώ βοήθησε να με καταλάβουν και να καταλάβω καθένα με τον οποίο έρχομαι σε επαφή. Σε παρακαλώ καθάρισε ό,τι φόβους έχω που μπορεί να δημιουργούν συγκρούσεις στις εργασιακές μου σχέσεις. Ζητώ όπως Εσύ και οι άγγελοι να με καθοδηγήσετε σε εργασιακές ευθύνες και έργα που ταιριάζουν με τα ενδιαφέροντά μου και τις ικανότητές μου. Τώρα οραματίζομαι τον εαυτό μου να νιώθω ευτυχισμένος όταν ξυπνώ το πρωί για να πάω στη δουλειά και ζητώ την υποστήριξή Σου ώστε να πραγματοποιηθεί το όραμα. Αμήν.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ
ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΣ
ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΣ
Προς Όλους Όσους Με Φροντίζουν,
Φαίνεται ότι έχω ξεχάσει τον Θεϊκό σκοπό της ζωής μου και ζητώ τη βοήθεια σας, ώστε να θυμηθώ τον λόγο που διάλεξα να έρθω εδώ αυτή την περίοδο. Είμαι πρόθυμος να αφήσω να φύγουν όλοι οι φόβοι που με εμποδίζουν να θυμηθώ τον σκοπό της ζωής μου, συμπεριλαμβανομένων των φόβων της επιτυχίας και αποτυχίας. Γνωρίζω ότι έχω τα προσόντα για να πετύχω την αποστολή μου, και ζητώ τη συνεχή καθοδήγησή σας ώστε να με βοηθήσετε να μάθω ποιος είναι ο δρόμος που κάνει την καρδιά μου να τραγουδά. Σας παρακαλώ βοηθήστε με να αντιληφθώ τη διαφορά ανάμεσα στη χαρά και τον φόβο ώστε να μπορώ να ασχοληθώ σε ουσιαστικές ενεέργειες που υπηρετούν άλλους και μου φέρνουν χαρά. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΝΕΑ ΕΡΓΑΣΙΑ
Αγαπημένε Δημιουργέ,
Με έχεις καθοδηγήσει να βρω μία νές εργασία και ζητώ τη βοήθειά Σου ώστε να αντιληφθώ τις πόρτες που Εσύ μου ανοίγεις τώρα. Ζητώ πολύ ξεκάθαρα και προφανή σημάδια να με καθοδηγήσουν στη νέα εργασία, στην οπία τα ταλέντα μου και τα ενδιαφέροντα μου χρησιμοποιούνται με ουσιαστικούς τρόπους. Σε παρακαλώ βοήθησέ με να νιώσω ότι αξίζω μια νέα υπέροχη εργασία και απάλλαξέ με από τη νευρικότητα κατά τη διάρκεια της συνέντευξης. Ζητώ περισσότερους αγγέλους ώστε να τονώσουν την αυτοπεποίθησή μου και το κουράγιο μου και να με κρατήσουν κεντραρισμένο μέσα στη βέβαιη γνώση ότι Εσύ φροντίζεις για μένα τώρα. Αμήν.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΣΤΡΕΣ
Αγαπημένε Θεέ, Αρχάγγελε Ραφαήλ, και Αρχάγγελε Μιχαήλ,
Φαίνεται ότι το στρες με καταβάλλει και χρειάζομαι τη βοήθεια σας. Σας παρακαλώ απαλλάξτε με από τις πιέσεις που έχω δημιουργήσει στον εαυτό μου. Ραφαήλ, σου ζητώ να με καλύψεις με τη θεραπευτική σου ενέργεια ώστε το σώμα μου να αποβάλει τις επιδράσεις του στρες. Μιχαήλ, ζητώ να κόψεις τις επιδράσεις των αρνητικών και γεμάτων φόβων σκέψεων, περιλαμβανομένων των λώρων που με απομυζούν. Είμαι πρόθυμος να αφήσω όλες τις συνήθειες αυτο-τιμωρίας, χρονικής καταπίεσης ή άλλες πεποιθήσεις που μου δημιουργούν καταστάσεις στρες. Γνωρίζω ότι η αλήθεια είναι πως έχω επαρκή χρόνο και ενέργεια, και ζητώ να με βοηθήσετε να ζήσω την εμπειρία αυτής της επάρκειας τώρα. Σας ευχαριστώ και αμήν.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ
Αγαπημένε Θεέ, Άγιο Πνεύμα, Αναληφθέντες Δάσκαλοι και Άγγελοι,
Ζητώ για όσους θα είναι ευλογία τα επαγγελματικά μου προϊόντα και υπηρεσίες να καθοδηγηθούν να έρθουν σε επαφή μαζί μου σήμερα. Καλωσορίζω νέους ανθρώπους και ευκαιρίες στη ζωή μου με ανοιχτή αγκαλιά. Είμαι πρόθυμος να αφήσω ό,τι αρωητικές σκέψεις, συνήθειες ή πεποιθήσεις έχω που θα με οδηγούσαν στο να σαμποτάρω τις νέες αυτές ευκαιρίες. Σας παρακαλώ βοηθήστε με να νιώσω ότι αξίζω τώρα. Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΓΑΛΗΝΗ
Πολυαγαπημένε Θεέ,
Γνωρίζω ότι Εσύ είσαι η πηγή όλων των καλών μου και ότι Εσύ φροντίζεις για μένα με όλουσ τους τρόπους. Σε παρακαλώ βοήθησέ με να αφήσω τους φόβους που με μπλοκάρουν από το να λάβω τα δώρα Σου. Σε παρακαλώ βοήθησέ με να νιώσω συναισθήματα γαλήνης, ευγνωμοσύνης και οικοομικής ασφάλειας και να ξέρω ότι είμαι το παιδί Σου στο οποίο Εσύ δίνεις μεγάλες ευλογίες. Τώρα μένω ανοικτός στη Θεϊκή καθοδήγηση που τέλεια με οδηγεί σε καταστάσεις, ανθρώπους και ευκαιρίες που αποτελούν μέρος του σχεδίου Σου για την οικονομική μου γαλήνη. Τώρα βλέπω και νιώθω τον εαυτό μου και όλους τους άλλους ως απόλυτα οικονομικά ασφαλείς, και η καρδιά μου ξεχειλίζει από ευγνωμοσύνη και χαρά για το άφθονο σύμπαν που Εσύ δημιούργησες. Σε ευχαριστώ και αμήν.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Αγαπητέ Θεέ,
Γνωρίζω ότι Εσύ με δημιούργησες κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσή σου τέλεια. Σου ζητώ όπως Εσύ, το Άγιο Πνεύμα και ο Αρχάγγελος Παφαήλ με βοηθήσετε να γνωρίσω και να ζήσω με υγεία μέσα στο υλικό μου σώμα. Είμαι πρόθυμη/ος να αφήσω όλες τις σκέψεις και συμπεριφορές που δημιουργούν την ψευδαίσθηση της αρρώστιας και του πόνου. Γνωρίζω ότι είσαι πανταχού παρών και γι΄αυτό Εσύ υπάρχεις σε κάθε κύτταρο του σώματός μου. Σε παρακαλώ βοήθησέ με να αισθανθώ την αγάπη Σου μέσα στο υλικό μου σώμα ώστε να ξέρω ότι σαν μωρό με κρατάς στην αγκαλιά Σου αυτή τη στιγμή. Αμήν.
ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Άγγελος πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθη, ειπείν τη Θεοτόκε το χαίρε. (3) και συν τη ασωμάτω φωνή, σωματούμενον σε θεωρών Κύριε, εξίστατο και ίστατο, κραυγάζων προς αυτήν τοιαύτα.
Χαίρε, δι’ ής η χαρά εκλάμψει. Χαίρε, δι’ ης η αρά εκλείψει.
Χαίρε, του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις. Χαίρε των δακρύων της Εύας η λύτρωσις.
Χαίρε, ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς. Χαίρε, βάθος δυσθεώρητον και Αγγέλων οφθαλμοίς.
Χαίρε, ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα. Χαίρε ότι βαστάζεις τον βαστάζοντα πάντα.
Χαίρε, αστήρ εμφαίνων τον ήλιον. Χαίρε, γαστήρ ενθέου σαρκώσεως.
Χαίρε, δι’ ης νεουργείται η κτίσις. Χαίρε, δι’ ης βρεφουργείται ο Κτίστης.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Βλέπουσα η Αγία, εαυτήν εν αγνεία, φησί τω Γαβριήλ θαρσαλέως. Το παράδοξον σου της φωνής, δυσπαράδεκτόν μου τη ψυχή φαίνεται. Ασπόρου γαρ συλλήψεως, την κύησιν πως λέγεις κράζων.
Αλληλούια.
Γνώσιν άγνωστον γνώναι, η Παρθένος ζητούσα, εβόησε προς τον λειτουργούντα. Εκ λαγόνων αγνών, Υιόν πως εστί τεχθήναι δυνατόν; λέξον μοι. προς ην εκείνος έφησεν εν φόβω, πλήν κραυγάζων ούτω.
Χαίρε, βουλής απορρήτου μύστις. Χαίρε, σιγής δεομένων πίστις.
Χαίρε, των αθυμάτων Χριστού το προοίμιον. Χαίρε, των δογμάτων αυτού το καφάλαιον.
Χαίρε, κλίμαξ επουράνιε δι’ ής κατέβη ο Θεός. Χαίρε, γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν.
Χαίρε, το των Αγγέλων πολυθρύλητον θαύμα. Χαίρε, το των δαιμόνων πολυθρήνητον τραύμα.
Χαίρε, το φως αρρήτως γεννήσασα. Χαίρε, το πως μηδένα διδάξασα.
Χαίρε, σοφών υπερβαίνουσα γνώσιν. Χαίρε, πιστών καταυγάζουσα φρένας.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Δύναμις του Υψίστου, επεσκίασε τότε, προς σύλληψιν τη απειρογάμω. Και την εύκαρπον ταύτης νηδύν, ως αγρόν υπέδειξεν ηδύν άπασι, τοις θέλουσι θερίζειν σωτηρία, εν τω ψάλλειν ούτως.
Αλληλούια.
’Εχουσα θεοδόχον, η Παρθένος την μήτραν, ανάδραμε προς την Ελισάβετ, το δε βρέφος εκείνης ευθύς, επιγνόν τον ταύτης ασπασμόν, έχαιρε και άλμασιν, εβόα προς την Θεοτόκον.
Χαίρε, βλαστού αμαράντου κλήμα. Χαίρε, καρπού ακηράτου κτήμα.
Χαίρε, γεωργόν γεωργούσα φιλάνθρωπον. Χαίρε φυτουργόν της ζωής ημών φύουσα.
Χαίρε, άρουρα βλαστάνουσα ευφορίαν οικτιρμών. Χαίρε, τράπεζα βαστάνουσα ευθηνίαν ιλασμών.
Χαίρε, ότι λειμώνα της τρυφής αναθάλλεις. Χαίρε, ότι λιμένα των ψυχών ετοιμάζεις.
Χαίρε, δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα. Χαίρε, παντός του κόσμου εξίλασμα.
Χαίρε, Θεού προς θνητούς ευδοκία. Χαίρε, θνητών προς Θεόν παρρησία.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Ζάλην ένδοθεν έχων, λογισμών αμφιβόλων, ο σώφρων Ιωσήφ εταράχθη, προς την άγαμόν σε θεωρών, και κλεψίγαμον υπονοών άμεμπτε. Μαθών δε σου την σύλληψιν εκ Πνεύματος Αγίου έφη.
Αλληλούϊα
’Ηκουσαν οι ποιμένες των Αγγέλων υμνούντων, την ένσαρκον Χριστού παρουσίαν. Και δραμόντες ως προς ποιμένα, θεωρούσι τούτον ως αμνόν άμωμον, εν τη γαστρί Μαρίας βοσκηθέντα, ην υμνούντες είπον.
Χαίρε, Αμνού και Ποιμένος μήτηρ. Χαίρε, αυλή λογικών προβάτων.
Χαίρε, αοράτων εχθρών αμυντήριον. Χαίρε, παραδείσου θυρών ανοικτήριον.
Χαίρε, ότι τα ουράνια συναγάλλεται τη γή. Χαίρε, ότι τα επίγεια συγχορεύει ουρανοίς.
Χαίρε, των Αποστόλων το ασίγητον στόμα. Χαίρε, των Αθλοφόρων το ανίκητον θάρσος.
Χαίρε, στερρόν της πίστεως έρεισμα. Χαίρε, λαμπρόν της χάριτος γνώρισμα.
Χαίρε, δι’ ής εγυμνώθη ο άδης. Χαίρε, δι’ ής ενεδύθημεν δόξαν.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Θεοδρόμον αστέρα, θεωρήσαντες Μάγοι, τη τούτου ηκολούθησαν αίγλη. Και ως λύχνον κρατούντες αυτόν, δι’ αυτού ηρεύνων κραταιόν άνακτα. Και φθάσαντες τον άφθαστον, εχάρησαν αυτώ βοώντες.
Αλληλούια.
’Ιδον παίδες Χαλδαίων, εν χερσί της Παρθένου, τον πλάσαντα χειρί τους ανθρώπους. Και δεσπότην νοούντες αυτόν, ει και δούλου έλαβε μορφήν, έσπευσαν τοις δώροις θεραπεύσαι, και βοήσαι τη ευλογημένη.
Χαίρε, αστέρος αδύτου μήτηρ. Χαίρε, αυγή μυστικής ημέρας.
Χαίρε, της απάτης την κάμινον σβέσασα. Χαίρε, της Τριάδος τους μύστας φωτίζουσα.
Χαίρε, τύραννον απάνθρωπον εκβάλουσα της αρχής. Χαίρε, Κύριον φιλάνθρωπον επιδείξασα Χριστόν.
Χαίρε, η της βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας. Χαίρε, η του βορβόρου ρυομένη των έργων.
Χαίρε, πυρός προσκύνησιν παύσασα. Χαίρε, φλογός παθών απαλλάττουσα.
Χαίρε, πιστών οδηγέ σωφροσύνης. Χαίρε, πασών γενεών ευφροσύνη.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Κήρυκες θεοφόροι, γεγονότες οι Μάγοι, υπέστρεψαν εις την Βαβυλώνα, εκτελέσαντές σου τον χρησμόν, και κηρύξαντές σε τον Χριστόν άπασιν, αφέντες τον Ηρώδην ως ληρώδη, μη ειδότα ψάλλειν.
Αλληλούια.
Λάμψας εν τη Αιγύπτω, φωτισμόν αληθείας, εδίωξας του ψεύδους το σκότος. Τα γαρ είδωλα ταύτης Σωτήρ, μη ενέγκαντά σου την ισχύν πέπτωκεν, οι τούτων δε ρυσθέντες, εβόων προς την Θεοτόκον.
Χαίρε, ανόρθωσις των ανθρώπων. Χαίρε, κατάπτωσις των δαιμόνων.
Χαίρε, της απάτης την πλάνην πατήσασα. Χαίρε, των ειδώλων τον δόλον ελέγξασα.
Χαίρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραώ τον νοητόν. Χαίρε, πέτρα η ποτίσασα τους διψώντας την ζωήν.
Χαίρε, πύρινε στύλε οδηγών τους εν σκότει. Χαίρε, σκέπη του κόσμου πλατυτέρα νεφέλης.
Χαίρε, τροφή του μάννα διάδοχε. Χαίρε, τρυφής αγίας διάκονε.
Χαίρε, η γη της επαγγελίας. Χαίρε, εξ ής ρέει μέλι και γάλα.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Μέλλοντος Συμεώνος, του παρόντος αιώνος, μεθίστασθαι του απατεώνος, επεδόθης ως βρέφος αυτω, αλλ’ εγνώσθης τούτω και Θεός τέλειος. Διόπερ εξεπλάγη σου την άρρητον σοφίαν κράζων.
Αλληλούϊα.
Νέαν έδειξε κτίσιν, εμφανίσας ο Κτίστης, ημίν τοις υπ’ αυτού γενομένοις. Εξ ασπόρου βλαστήσας γαστρός, και φυλάξας ταύτην ώσπερ ήν άφθορον, ίνα το θαύμα βλέπομεν, υμνήσωμεν αυτήν βοώντες.
Χαίρε, το άνθος της αφθαρσίας. Χαίρε, το στέφος της εγκρατείας.
Χαίρε, αναστάσεως τύπον εκλάμπουσα. Χαίρε, των Αγγέλων τον βίον εμφαίνουσα.
Χαίρε, δένδρον αγλαόκαρπον, εξ ού τρέφονται πιστοί. Χαίρε, ξύλον ευσκιόφυλλον, υφ, ού σκέπτονται πολλοί.
Χαίρε, κυοφορούσα οδηγόν πλανωμένοις. Χαίρε, απογεννώσα λυτρωτήν αιχμαλώτοις.
Χαίρε, Κριτού δικαίου δυσώπησις. Χαίρε, πολλών πταιόντων συγχώρησις.
Χαίρε, στολή των γυμνών παρρησίας. Χαίρε, στοργή πάντα πόθον νικούσα.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Ξένον τόκον ιδόντες, ξενωθώμεν του κόσμου, τον νουν εις ουρανόν μεταθέντες. Δια τούτο γαρ ο υψηλός Θεός, επί γης εφάνη ταπεινός άνθρωπος, βουλόμενος ελκύσαι προς το ύψος, τους αυτώ βοώντας.
Αλληλούϊα
’Ολον ήν εν τοις κάτω, και των άνω ουδόλως, απήν ο απερίγραπτος Λόγος. Συγκατάβασις γαρ θεϊκή, ου μετάβασις δε τοπική γέγονε, και τόκος εκ Παρθένου θεολήπτου, ακουούσης ταύτα.
Χαίρε, Θεού αχωρήτου χώρα. Χαίρε, σεπτού μυστηρίου θύρα.
Χαίρε, των απίστων αμφίβολον άκουσμα. Χαίρε των πιστών αναμφίβολον καύχημα.
Χαίρε, όχημα πανάγιον του επί των Χερουβίμ. Χαίρε, οίκημα πανάριστον του επί των Σεραφίμ.
Χαίρε, η ταναντία εις ταυτό αγαγούσα. Χαίρε, δι’ ης ηνοίχθη Παράδεισος.
Χαίρε, η κλείς της Χριστού βασιλείας. Χαίρε, ελπίς αγαθών αιωνίων.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Πάσα φύσιν Αγγέλων, κατεπλάγη το μέγα, της σης ενανθρωπήσεως έργον. Τον απρόσιτον γαρ ως Θεόν, εθεώρει πάσι προσιτόν άνθρωπον, ημίν μεν συνδιάγοντα, ακούοντα δε παρά πάντων ούτως.
Αλληλούϊα.
Ρήτορας πολυφθόγγους, ως ιχθύας αφώνους, ορώμεν επί σοι Θεοτόκε. απορούσι γαρ λέγειν το πως, και παρθένος μένεις και τεκείν ίσχυσας. Ημείς δε το μυστήριον θαυμάζοντες, πιστώς βοώμεν.
Χαίρε, σοφίας Θεού δοχείον. χαίρε, προνοίας αυτού ταμείον.
Χαίρε, φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα. χαίρε τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα.
Χαίρε, ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί. χαίρε, ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί.
Χαίρε, των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα. χαίρε, των αλιέων τας σαγήνας πληρούσα.
Χαίρε, βυθού αγνοίας εξέλκουσα. χαίρε, πολλούς εν γνώσει φωτίζουσα.
Χαίρε, ολκάς των θελόντων σωθήναι. χαίρε, λιμήν των του βίου πλωτήρων.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Σώσαι θέλων τον κόσμον, ο των όλων κοσμήτωρ, προς τούτον αυτεπάγγελτος ήλθε. Και ποιμήν υπάρχων ως Θεός, δι’ ημάς εφάνη καθ’ ημάς άνθρωπος. Ομοίω γαρ το όμοιον καλέσας, ως Θεός ακούει.
Αλληλούϊα.
Τείχος ει των παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, και πάντων των εις σε προστρεχόντων. Ο γαρ του ουρανού και της γης, κατεσκεύασέ σε ποιητής ’Αχραντε, οικήσας εν τη μήτρα σου, και πάντας σοι προσφωνείν διδάξας.
Χαίρε, η στήλη της παρθενίας. Χαίρε, η πύλη της σωτηρίας.
Χαίρε, αρχηγέ νοητής αναπλάσεως. Χαίρε, χορηγέ θεϊκής αγαθότητος.
Χαίρε, συ γαρ ανεγέννησας τους συλληφθέντας αισχρώς. Χαίρε, συ γαρ ενουθέτησας τους συληθέντας τον νουν.
Χαίρε, η τον φθορέα των φρενών καταργούσα. Χαίρε, η τον σπορέα της αγνοίας τεκούσα.
Χαίρε, παστάς ασπόρου νυμφεύσεως. Χαίρε, πιστούς Κυρίω αρμόζουσα.
Χαίρε, καλή κουροτρόφε παρθένων. Χαίρε ψυχών νυμφοστόλε αγίων.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
’Υμνος άπας ηττάται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τω πλήθει των πολλών οικτοιρμών σου, ισαρίθμους γαρ τη ψάμμω ωδάς, αν προσφέρωμέν σοι Βασιλεύ άγιε, ουδέν τελούμεν άξιον, ων δέδωκας ημίν, τοις σοι βοώσιν.
Αλληλούϊα.
Φωτοδόχον λαμπάδα, τοις εν σκότει φανείσαν, ορώμεν την αγίαν Παρθένον. Το γαρ άϋλον άπτουσα φώς, οδηγεί προς γνώσιν θεϊκήν άπαντας, αυγή τον νουν φωτίζουσα, κραυγή δε τιμωμένη ταύτα.
Χαίρε, ακτίς νοητού ηλίου. Χαίρε, βολίς του αδύτου φέγγους.
Χαίρε, αστραπή τας ψυχάς καταλάμπουσα. Χαίρε,, ως βροντή τους εχθρούς καταπλήττουσα.
Χαίρε, ότι τον πολύφωτον αναβλύζεις φωτισμόν. Χαίρε, ότι τον πολύρρυτον αναβλύζεις ποταμόν.
Χαίρε, της κολυμβήθρας ζωγραφούσα τον τύπον. Χαίρε, της αμαρτίας αναιρούσα τον ρύπον.
Χαίρε, λουτήρ εκπλύνων συνείδησιν. Χαίρε, κρατήρ κιρνών αγαλλίασιν.
Χαίρε, οσμή της Χριστού ευωδίας. Χαίρε, ζωή μυστικής ευωχίας.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Χάριν δούναι θελήσας, οφλημάτων αρχαίων, ο πάντων, χρεωλύτης ανθρώπων, επεδήμησε δι’ εαυτού, προς τους αποδήμους της αυτού χάριτος. Και σχίσας το χειρόγραφον, ακούει παρά πάντων ούτως.
Αλληλούϊα.
Ψάλλοντες σου τον τόκον, ανυμνούμεν σε πάντες, ως έμψυχον ναόν Θεοτόκε. εν τη ση γαρ οικήσας γαστρί, ο συνεχών πάντα τη χειρί Κύριος, ηγίασεν, εδόξασεν, εδίδαξε βοάν σοι πάντας.
Χαίρε, σκηνή του Θεού και Λόγου. Χαίρε, αγία αγίων μείζων.
Χαίρε, κιβωτέ χρυσωθείσα τω Πνεύματι. Χαίρε, θησαυρέ της ζωής αδαπάνητε.
Χαίρε, τίμιον διάδημα βασιλέων ευσεβών. Χαίρε, καύχημε σεβάσμιον ιερέων ευλαβών.
Χαίρε, της Εκκλησίας ο ασάλευτος πύργος. Χαίρε, της βασιλείας το απόρθητον τείχος.
Χαίρε, δι’ ής εγείρονται τρόπαια. Χαίρε, δι’ ής εχθροί καταπίπτουσι.
Χαίρε, χρωτός του εμού θεραπεία. Χαίρε, ψυχής της εμής σωτηρία.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Ω πανύμνητε Μήτερ, η τεκούσα των πάντων αγίων αγιώτατον Λόγον (εκ γ΄) δεξαμένη την νυν προσφορών, από πάσης ρύσαι συμφοράς άπαντας. Και της μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως, τους συμβοώντας.
Αλληλούϊα.
Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ΄. Τη υπερμάχω.
Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια
Ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια
Αναγράφω σοι η πόλις σου Θεοτόκε.
Αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον
Εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον
Ίνα κράζω σοι. χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Χαίρε, δι’ ής η χαρά εκλάμψει. Χαίρε, δι’ ης η αρά εκλείψει.
Χαίρε, του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις. Χαίρε των δακρύων της Εύας η λύτρωσις.
Χαίρε, ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς. Χαίρε, βάθος δυσθεώρητον και Αγγέλων οφθαλμοίς.
Χαίρε, ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα. Χαίρε ότι βαστάζεις τον βαστάζοντα πάντα.
Χαίρε, αστήρ εμφαίνων τον ήλιον. Χαίρε, γαστήρ ενθέου σαρκώσεως.
Χαίρε, δι’ ης νεουργείται η κτίσις. Χαίρε, δι’ ης βρεφουργείται ο Κτίστης.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Βλέπουσα η Αγία, εαυτήν εν αγνεία, φησί τω Γαβριήλ θαρσαλέως. Το παράδοξον σου της φωνής, δυσπαράδεκτόν μου τη ψυχή φαίνεται. Ασπόρου γαρ συλλήψεως, την κύησιν πως λέγεις κράζων.
Αλληλούια.
Γνώσιν άγνωστον γνώναι, η Παρθένος ζητούσα, εβόησε προς τον λειτουργούντα. Εκ λαγόνων αγνών, Υιόν πως εστί τεχθήναι δυνατόν; λέξον μοι. προς ην εκείνος έφησεν εν φόβω, πλήν κραυγάζων ούτω.
Χαίρε, βουλής απορρήτου μύστις. Χαίρε, σιγής δεομένων πίστις.
Χαίρε, των αθυμάτων Χριστού το προοίμιον. Χαίρε, των δογμάτων αυτού το καφάλαιον.
Χαίρε, κλίμαξ επουράνιε δι’ ής κατέβη ο Θεός. Χαίρε, γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν.
Χαίρε, το των Αγγέλων πολυθρύλητον θαύμα. Χαίρε, το των δαιμόνων πολυθρήνητον τραύμα.
Χαίρε, το φως αρρήτως γεννήσασα. Χαίρε, το πως μηδένα διδάξασα.
Χαίρε, σοφών υπερβαίνουσα γνώσιν. Χαίρε, πιστών καταυγάζουσα φρένας.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Δύναμις του Υψίστου, επεσκίασε τότε, προς σύλληψιν τη απειρογάμω. Και την εύκαρπον ταύτης νηδύν, ως αγρόν υπέδειξεν ηδύν άπασι, τοις θέλουσι θερίζειν σωτηρία, εν τω ψάλλειν ούτως.
Αλληλούια.
’Εχουσα θεοδόχον, η Παρθένος την μήτραν, ανάδραμε προς την Ελισάβετ, το δε βρέφος εκείνης ευθύς, επιγνόν τον ταύτης ασπασμόν, έχαιρε και άλμασιν, εβόα προς την Θεοτόκον.
Χαίρε, βλαστού αμαράντου κλήμα. Χαίρε, καρπού ακηράτου κτήμα.
Χαίρε, γεωργόν γεωργούσα φιλάνθρωπον. Χαίρε φυτουργόν της ζωής ημών φύουσα.
Χαίρε, άρουρα βλαστάνουσα ευφορίαν οικτιρμών. Χαίρε, τράπεζα βαστάνουσα ευθηνίαν ιλασμών.
Χαίρε, ότι λειμώνα της τρυφής αναθάλλεις. Χαίρε, ότι λιμένα των ψυχών ετοιμάζεις.
Χαίρε, δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα. Χαίρε, παντός του κόσμου εξίλασμα.
Χαίρε, Θεού προς θνητούς ευδοκία. Χαίρε, θνητών προς Θεόν παρρησία.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Ζάλην ένδοθεν έχων, λογισμών αμφιβόλων, ο σώφρων Ιωσήφ εταράχθη, προς την άγαμόν σε θεωρών, και κλεψίγαμον υπονοών άμεμπτε. Μαθών δε σου την σύλληψιν εκ Πνεύματος Αγίου έφη.
Αλληλούϊα
’Ηκουσαν οι ποιμένες των Αγγέλων υμνούντων, την ένσαρκον Χριστού παρουσίαν. Και δραμόντες ως προς ποιμένα, θεωρούσι τούτον ως αμνόν άμωμον, εν τη γαστρί Μαρίας βοσκηθέντα, ην υμνούντες είπον.
Χαίρε, Αμνού και Ποιμένος μήτηρ. Χαίρε, αυλή λογικών προβάτων.
Χαίρε, αοράτων εχθρών αμυντήριον. Χαίρε, παραδείσου θυρών ανοικτήριον.
Χαίρε, ότι τα ουράνια συναγάλλεται τη γή. Χαίρε, ότι τα επίγεια συγχορεύει ουρανοίς.
Χαίρε, των Αποστόλων το ασίγητον στόμα. Χαίρε, των Αθλοφόρων το ανίκητον θάρσος.
Χαίρε, στερρόν της πίστεως έρεισμα. Χαίρε, λαμπρόν της χάριτος γνώρισμα.
Χαίρε, δι’ ής εγυμνώθη ο άδης. Χαίρε, δι’ ής ενεδύθημεν δόξαν.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Θεοδρόμον αστέρα, θεωρήσαντες Μάγοι, τη τούτου ηκολούθησαν αίγλη. Και ως λύχνον κρατούντες αυτόν, δι’ αυτού ηρεύνων κραταιόν άνακτα. Και φθάσαντες τον άφθαστον, εχάρησαν αυτώ βοώντες.
Αλληλούια.
’Ιδον παίδες Χαλδαίων, εν χερσί της Παρθένου, τον πλάσαντα χειρί τους ανθρώπους. Και δεσπότην νοούντες αυτόν, ει και δούλου έλαβε μορφήν, έσπευσαν τοις δώροις θεραπεύσαι, και βοήσαι τη ευλογημένη.
Χαίρε, αστέρος αδύτου μήτηρ. Χαίρε, αυγή μυστικής ημέρας.
Χαίρε, της απάτης την κάμινον σβέσασα. Χαίρε, της Τριάδος τους μύστας φωτίζουσα.
Χαίρε, τύραννον απάνθρωπον εκβάλουσα της αρχής. Χαίρε, Κύριον φιλάνθρωπον επιδείξασα Χριστόν.
Χαίρε, η της βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας. Χαίρε, η του βορβόρου ρυομένη των έργων.
Χαίρε, πυρός προσκύνησιν παύσασα. Χαίρε, φλογός παθών απαλλάττουσα.
Χαίρε, πιστών οδηγέ σωφροσύνης. Χαίρε, πασών γενεών ευφροσύνη.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Κήρυκες θεοφόροι, γεγονότες οι Μάγοι, υπέστρεψαν εις την Βαβυλώνα, εκτελέσαντές σου τον χρησμόν, και κηρύξαντές σε τον Χριστόν άπασιν, αφέντες τον Ηρώδην ως ληρώδη, μη ειδότα ψάλλειν.
Αλληλούια.
Λάμψας εν τη Αιγύπτω, φωτισμόν αληθείας, εδίωξας του ψεύδους το σκότος. Τα γαρ είδωλα ταύτης Σωτήρ, μη ενέγκαντά σου την ισχύν πέπτωκεν, οι τούτων δε ρυσθέντες, εβόων προς την Θεοτόκον.
Χαίρε, ανόρθωσις των ανθρώπων. Χαίρε, κατάπτωσις των δαιμόνων.
Χαίρε, της απάτης την πλάνην πατήσασα. Χαίρε, των ειδώλων τον δόλον ελέγξασα.
Χαίρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραώ τον νοητόν. Χαίρε, πέτρα η ποτίσασα τους διψώντας την ζωήν.
Χαίρε, πύρινε στύλε οδηγών τους εν σκότει. Χαίρε, σκέπη του κόσμου πλατυτέρα νεφέλης.
Χαίρε, τροφή του μάννα διάδοχε. Χαίρε, τρυφής αγίας διάκονε.
Χαίρε, η γη της επαγγελίας. Χαίρε, εξ ής ρέει μέλι και γάλα.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Μέλλοντος Συμεώνος, του παρόντος αιώνος, μεθίστασθαι του απατεώνος, επεδόθης ως βρέφος αυτω, αλλ’ εγνώσθης τούτω και Θεός τέλειος. Διόπερ εξεπλάγη σου την άρρητον σοφίαν κράζων.
Αλληλούϊα.
Νέαν έδειξε κτίσιν, εμφανίσας ο Κτίστης, ημίν τοις υπ’ αυτού γενομένοις. Εξ ασπόρου βλαστήσας γαστρός, και φυλάξας ταύτην ώσπερ ήν άφθορον, ίνα το θαύμα βλέπομεν, υμνήσωμεν αυτήν βοώντες.
Χαίρε, το άνθος της αφθαρσίας. Χαίρε, το στέφος της εγκρατείας.
Χαίρε, αναστάσεως τύπον εκλάμπουσα. Χαίρε, των Αγγέλων τον βίον εμφαίνουσα.
Χαίρε, δένδρον αγλαόκαρπον, εξ ού τρέφονται πιστοί. Χαίρε, ξύλον ευσκιόφυλλον, υφ, ού σκέπτονται πολλοί.
Χαίρε, κυοφορούσα οδηγόν πλανωμένοις. Χαίρε, απογεννώσα λυτρωτήν αιχμαλώτοις.
Χαίρε, Κριτού δικαίου δυσώπησις. Χαίρε, πολλών πταιόντων συγχώρησις.
Χαίρε, στολή των γυμνών παρρησίας. Χαίρε, στοργή πάντα πόθον νικούσα.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Ξένον τόκον ιδόντες, ξενωθώμεν του κόσμου, τον νουν εις ουρανόν μεταθέντες. Δια τούτο γαρ ο υψηλός Θεός, επί γης εφάνη ταπεινός άνθρωπος, βουλόμενος ελκύσαι προς το ύψος, τους αυτώ βοώντας.
Αλληλούϊα
’Ολον ήν εν τοις κάτω, και των άνω ουδόλως, απήν ο απερίγραπτος Λόγος. Συγκατάβασις γαρ θεϊκή, ου μετάβασις δε τοπική γέγονε, και τόκος εκ Παρθένου θεολήπτου, ακουούσης ταύτα.
Χαίρε, Θεού αχωρήτου χώρα. Χαίρε, σεπτού μυστηρίου θύρα.
Χαίρε, των απίστων αμφίβολον άκουσμα. Χαίρε των πιστών αναμφίβολον καύχημα.
Χαίρε, όχημα πανάγιον του επί των Χερουβίμ. Χαίρε, οίκημα πανάριστον του επί των Σεραφίμ.
Χαίρε, η ταναντία εις ταυτό αγαγούσα. Χαίρε, δι’ ης ηνοίχθη Παράδεισος.
Χαίρε, η κλείς της Χριστού βασιλείας. Χαίρε, ελπίς αγαθών αιωνίων.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Πάσα φύσιν Αγγέλων, κατεπλάγη το μέγα, της σης ενανθρωπήσεως έργον. Τον απρόσιτον γαρ ως Θεόν, εθεώρει πάσι προσιτόν άνθρωπον, ημίν μεν συνδιάγοντα, ακούοντα δε παρά πάντων ούτως.
Αλληλούϊα.
Ρήτορας πολυφθόγγους, ως ιχθύας αφώνους, ορώμεν επί σοι Θεοτόκε. απορούσι γαρ λέγειν το πως, και παρθένος μένεις και τεκείν ίσχυσας. Ημείς δε το μυστήριον θαυμάζοντες, πιστώς βοώμεν.
Χαίρε, σοφίας Θεού δοχείον. χαίρε, προνοίας αυτού ταμείον.
Χαίρε, φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα. χαίρε τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα.
Χαίρε, ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί. χαίρε, ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί.
Χαίρε, των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα. χαίρε, των αλιέων τας σαγήνας πληρούσα.
Χαίρε, βυθού αγνοίας εξέλκουσα. χαίρε, πολλούς εν γνώσει φωτίζουσα.
Χαίρε, ολκάς των θελόντων σωθήναι. χαίρε, λιμήν των του βίου πλωτήρων.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Σώσαι θέλων τον κόσμον, ο των όλων κοσμήτωρ, προς τούτον αυτεπάγγελτος ήλθε. Και ποιμήν υπάρχων ως Θεός, δι’ ημάς εφάνη καθ’ ημάς άνθρωπος. Ομοίω γαρ το όμοιον καλέσας, ως Θεός ακούει.
Αλληλούϊα.
Τείχος ει των παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, και πάντων των εις σε προστρεχόντων. Ο γαρ του ουρανού και της γης, κατεσκεύασέ σε ποιητής ’Αχραντε, οικήσας εν τη μήτρα σου, και πάντας σοι προσφωνείν διδάξας.
Χαίρε, η στήλη της παρθενίας. Χαίρε, η πύλη της σωτηρίας.
Χαίρε, αρχηγέ νοητής αναπλάσεως. Χαίρε, χορηγέ θεϊκής αγαθότητος.
Χαίρε, συ γαρ ανεγέννησας τους συλληφθέντας αισχρώς. Χαίρε, συ γαρ ενουθέτησας τους συληθέντας τον νουν.
Χαίρε, η τον φθορέα των φρενών καταργούσα. Χαίρε, η τον σπορέα της αγνοίας τεκούσα.
Χαίρε, παστάς ασπόρου νυμφεύσεως. Χαίρε, πιστούς Κυρίω αρμόζουσα.
Χαίρε, καλή κουροτρόφε παρθένων. Χαίρε ψυχών νυμφοστόλε αγίων.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
’Υμνος άπας ηττάται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τω πλήθει των πολλών οικτοιρμών σου, ισαρίθμους γαρ τη ψάμμω ωδάς, αν προσφέρωμέν σοι Βασιλεύ άγιε, ουδέν τελούμεν άξιον, ων δέδωκας ημίν, τοις σοι βοώσιν.
Αλληλούϊα.
Φωτοδόχον λαμπάδα, τοις εν σκότει φανείσαν, ορώμεν την αγίαν Παρθένον. Το γαρ άϋλον άπτουσα φώς, οδηγεί προς γνώσιν θεϊκήν άπαντας, αυγή τον νουν φωτίζουσα, κραυγή δε τιμωμένη ταύτα.
Χαίρε, ακτίς νοητού ηλίου. Χαίρε, βολίς του αδύτου φέγγους.
Χαίρε, αστραπή τας ψυχάς καταλάμπουσα. Χαίρε,, ως βροντή τους εχθρούς καταπλήττουσα.
Χαίρε, ότι τον πολύφωτον αναβλύζεις φωτισμόν. Χαίρε, ότι τον πολύρρυτον αναβλύζεις ποταμόν.
Χαίρε, της κολυμβήθρας ζωγραφούσα τον τύπον. Χαίρε, της αμαρτίας αναιρούσα τον ρύπον.
Χαίρε, λουτήρ εκπλύνων συνείδησιν. Χαίρε, κρατήρ κιρνών αγαλλίασιν.
Χαίρε, οσμή της Χριστού ευωδίας. Χαίρε, ζωή μυστικής ευωχίας.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Χάριν δούναι θελήσας, οφλημάτων αρχαίων, ο πάντων, χρεωλύτης ανθρώπων, επεδήμησε δι’ εαυτού, προς τους αποδήμους της αυτού χάριτος. Και σχίσας το χειρόγραφον, ακούει παρά πάντων ούτως.
Αλληλούϊα.
Ψάλλοντες σου τον τόκον, ανυμνούμεν σε πάντες, ως έμψυχον ναόν Θεοτόκε. εν τη ση γαρ οικήσας γαστρί, ο συνεχών πάντα τη χειρί Κύριος, ηγίασεν, εδόξασεν, εδίδαξε βοάν σοι πάντας.
Χαίρε, σκηνή του Θεού και Λόγου. Χαίρε, αγία αγίων μείζων.
Χαίρε, κιβωτέ χρυσωθείσα τω Πνεύματι. Χαίρε, θησαυρέ της ζωής αδαπάνητε.
Χαίρε, τίμιον διάδημα βασιλέων ευσεβών. Χαίρε, καύχημε σεβάσμιον ιερέων ευλαβών.
Χαίρε, της Εκκλησίας ο ασάλευτος πύργος. Χαίρε, της βασιλείας το απόρθητον τείχος.
Χαίρε, δι’ ής εγείρονται τρόπαια. Χαίρε, δι’ ής εχθροί καταπίπτουσι.
Χαίρε, χρωτός του εμού θεραπεία. Χαίρε, ψυχής της εμής σωτηρία.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Ω πανύμνητε Μήτερ, η τεκούσα των πάντων αγίων αγιώτατον Λόγον (εκ γ΄) δεξαμένη την νυν προσφορών, από πάσης ρύσαι συμφοράς άπαντας. Και της μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως, τους συμβοώντας.
Αλληλούϊα.
Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ΄. Τη υπερμάχω.
Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια
Ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια
Αναγράφω σοι η πόλις σου Θεοτόκε.
Αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον
Εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον
Ίνα κράζω σοι. χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
ΚΑΝΩΝ ΙΚΕΤΗΡΙΟΣ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ
Ποίημα Θεοκτίστου Μοναχού του Στουδίτου
Ωδή α΄. Ήχος β΄. Εν βυθώ κατέστρωσε.
Ιησού γλυκύτατε Χριστέ, Ιησού μακρόθυμε, τα της ψυχής μου θεράπευσον τραύματα, Ιησού και γλύκανον, την καρδίαν μου πολυέλεε δέομαι, Ιησού σωτήρ μου, ίνα μεγαλύνω σε σωζόμενος.
Ιησού γλυκύτατε Χριστέ, Ιησού διάνοιξον, της μετανοίας μοι πύλας φιλάνθρωπε, Ιησού και δέξαι με, σοι προσπίπτοντα και θερμώς εξαιτούμενον, Ιησού σωτήρ μου, των πλημμελημάτων την συγχώρησιν.
Ιησού γλυκύτατε Χριστέ, Ιησού εξάρπασον, εκ της χειρός του δολίου Βελίαρ με, Ιησού και ποίησον, δεξιόν καμέ παραστάτην της δόξης σου, Ιησού Χριστέ μου, μοίρας ευωνύμου λυτρωσάμενος.
Θεοτοκίον
Ιησούν γεννήσασα Θεόν, Δέσποινα δυσώπησον, υπέρ αχρείων ικετών πανάχραντε, όπως της κολάσεως, ταις πρεσβείαις σου λυτρωθώμεν αμόλυντε, οι μεμολυσμένοι, δόξης αϊδίου απολαύσαντες.
Ωδή γ΄. Εν πέτρα με της πίστεως.
Εισάκουσον φιλάνθρωπε Ιησού μου, του δούλου σου βοώντος εν κατανύξι, και ρύσαι Ιησού μου της καταδίκης, και της κολάσεως, μόνε μακρόθυμε, Ιησού γλυκύτατε πολυέλεε.
Υπόδεξαι τον δούλόν σου Ιησού μου, προσπίπτοντα συν δάκρυσιν Ιησού μου, και σώσον Ιησού μου μετανοούντα, και της γεέννης με, Δέσποτα λύτρωσαι, Ιησού γλυκύτατε πολυέλεε.
Τον χρόνον Ιησού μου ον δέδωκάς μοι, εις πάθη εδαπάνησα Ιησού μου, διό με Ιησού μου μη απορρίψης, αλλ’ ανακάλεσαι, δέομαι Δέσποτα, Ιησού γλυκύτατε και διάσωσον.
Θεοτοκίον.
Παρθένε η τεκούσα τον Ιησού μου, ικέτευε ρυσθήναί με της γεέννης, η μόνη προστασία των θλιβομένων, θεοχαρίτωτε, και καταξίωσον, της ζωής πανάμωμε της αγήρω με.
Κάθισμα. Ήχος α΄. Τον τάφο σου Σωτήρ.
Σωτήρ μου Ιησού, ο τον άσωτον σώσας, σωτήρ μου Ιησού, ο δεξάμενος πόρνην, καμέ νυν ελέησον, Ιησού πολυέλεε? σώσον οίκτειρον, ω Ιησού ευεργέτα, ώσπερ ώκτειρας, τον Μανασσήν Ιησού μου, ως μόνος φιλάνθρωπος.
Ωδή δ΄. Ελήλυθας εκ παρθένου.
Θεράπευσον, Ιησού μου ψυχής μου τα τραύματα, Ιησού μου δέομαι, και της χειρός με εξάρπασον, Ιησού μου εύσπλαγχνε, του ψυχοφθόρου Βελίαρ και διάσωσον.
Ημάρτηκα, Ιησού μου γλυκύτατε εύσπλαγχνε? Ιησού μου σώσόν με, τον προσφυγόντα τη σκέπη σου, Ιησού μακρόθυμε, και βασιλείας της σης με καταξίωσον.
Ουχ ήμαρτεν, Ιησού μου ουδείς ώσπερ ήμαρτον, εγώ ο ταλαίπωρος, νυν δε προσπίπτω δεόμενος? Ιησού μου σώσόν με, και την ζωήν Ιησού μου κληροδότησον.
Θεοτοκίον.
Πανύμνητε Ιησούν η γεννήσασα Κύριον, αυτόν καθικέτευε, του λυτρωθήναι κολάσεως, πάντας τους υμνούντάς σε, και Θεοτόκον κυρίως ονομάζοντες.
Ωδή ε΄. Ο φωτισμός των εν σκότει.
Συ φωτισμός, Ιησού μου νοός μου, συ σωτηρία, της απεγνωσμένης ψυχής μου Σώτερ, συ Ιησού μου της κολάσεως ρύσαι, και γεέννης εμέ κραυγάζοντα, σώσον Ιησού μου, Χριστέ με τον άθλιον.
Ολοσχερώς Ιησού μου προς πάθη της ατιμίας, καταβεβλημένος ήδη κραυγάζω? συ Ιησού μου, βοηθείας μοι χείρα, καταπέμψας έκσπασον κράζοντα, σώσον Ιησού μου, Χριστέ με τον άθλιον.
Βέβηλον νουν, Ιησού περιφέρων αναβοώ σοι? κάθαρον του ρύπου με των πταισμάτων, και λύτρωσαί με τον εις βάθη κακίας, εξ ανωσίας κατολισθήσαντα, σώτερ Ιησού μου, και σώσόν με δέομαι.
Θεοτοκίον
Τον Ιησούν, η γεννήσασσα Κόρη Θεοκυήτορ, τούτον εκδυσώπει σωθήναι πάντας τους ορθοδόξους, μοναστάς και μιγάδαας, και γεέννης ρυσθήναι κράζοντας? πλην σου προστασίαν, βεβαίαν ουκ έγνωμεν.
Ωδή ?΄. Εν αβύσσω πταισμάτων.
Ιησού μου Χριστέ πολυέλεε, εξομολογούμενον δέξαι με Δέσποτα, ω Ιησού και σώσόν με, και φθοράς Ιησού με εξάρπασον.
Ιησού μου ου γέγονεν έτερος, άσωτος ουδείς, ως εγώ ο ταλαίπωρος, ω Ιησού φιλάνθρωπε? αλλά συ Ιησού με διάσωσον.
Ιησού μου και πόρνην και άσωτον, και τον Μανασσήν και τελώνην νενίκηκα, ω Ιησού μου πάθεσι, και ληστήν Ιησού Νινευΐτας τε.
Θεοτοκίον.
Ιησού τον Χριστόν μου κυήσασα, άχραντε Παρθένε, η μόνη αμόλυντος, μεμολυσμένον όντα με, πρεσβειών σου υσσώπω νυν κάθαρον.
Κοντάκιον. Ήχος δ΄. Επεφάνης σήμερον.
Ιησού γλυκύτατε, το φως του κόσμου, της ψυχής μου φώτισον, τους οφθαλμούς Υιέ Θεού, τη θεαυγεί σου λαμπρότητι, ίνα υμνώ σε το φως το ανέσπερον.
Ωδή ζ΄. Εικόνος χρυσής.
Χριστέ Ιησού, ουδείς ήμαρτεν εν γη εκ του αιώνος, ω Ιησού μου ώσπερ ήμαρτον, εγώ ο τάλας και άσωτος? όθεν Ιησού μου βοώ σοι? μελωδούντά με οίκτειρον, ευλογητός ει ο Θεός, ο των πατέρων ημών.
Χριστέ Ιησού, εν τω φόβω σου βοώ καθήλωσόν με, ω Ιησού μου και κυβέρνησον, νυν προς λιμένα τον εύδιον, όπως Ιησού μου οικτίρμον, μελωδώ σοι σωζόμενος? ευλογητός ει ο Θεός, ο των πατέρων ημών.
Χριστέ Ιησού, μυριάκις υπεσχέθην σοι ο τάλας, ω Ιησού μου την μετάνοιαν, αλλ’ εψευσάμην ο άθλιος. Όθεν Ιησού μου βοώ σοι? την αναίσθητον μένουσαν, ψυχήν μου φώτισον Χριστέ, ο των πατέρων Θεός.
Θεοτοκίον.
Χριστόν Ιησούν, η γεννήσασα φρικτώς και υπέρ φύσιν, αυτόν δυσώπει παναμώμητε, τα παρά φύσιν μου πταίσματα, πάντα συγχωρήσαί μοι Κόρη, ίνα κράζω σωζόμενος? ευλογημένη η Θεόν σαρκί κυήσασα.
Ωδή η΄. Τον εν καμίνω του πυρός.
Σε Ιησού μου δυσωπώ? ως την πόρνην Ιησού μου ελυτρώσω, των πολλών εγκλημάτων, ούτω καμέ Ιησού, Χριστέ μου λύτρωσαι και κάθαρον, την ρερυπωμένην ψυχήν μου, Ιησού μου.
Καθυποκύψας Ιησού, ταις αλόγοις ηδοναίς άλογος ώφθην, και τοις κτήνεσιν όντως, ω Ιησού μου οικτρώς, ο τάλας Σώτερ αφωμοίωμαι? όθεν Ιησού με της αλογίας ρύσαι.
Περιπεσών ω Ιησού, ψυχοφθόροις εν λησταίς απεγυμνώθην, την στολήν Ιησού μου, την θεοΰφαντον νυν, και κείμαι μώλωψι κατάστικτος? έλαιον Χριστέ μου επίχεε και οίνον.
Θεοτοκίον.
Τον Ιησού μου και Θεόν, η βαστάσασα Χριστόν ανερμηνεύτως, Θεοτόκε Μαρία, τούτον δυσώπει αεί, κινδύνων σώζεσθαι τους δούλους σου, και τους υμνητάς σου απείρανδρε Παρθένε.
Ωδή θ΄. Τον εκ Θεού Θεόν Λόγον.
Τον Μανασσήν Ιησού μου, τον τελώνην την πόρνην, τον άσωτον οικτίρμον Ιησού, και τον ληστήν υπερβέβηκα, Ιησού μου εν έργοις, αισχίστοις και ατόποις Ιησού? αλλά συ Ιησού μου, προφθάσας με διάσωσον.
Τους εξ Αδάμ Ιησού μου, αμαρτήσαντας πάντας, προ νόμου και εν νόμω Ιησού, και μετά νόμον ο άθλιος, Ιησού μου και χάριν, νενίκηκα τοις πάθεσιν οικτρώς, αλλά συ Ιησού μου, τοις κρίμασί σου σώσόν με.
Μη χωρισθώ Ιησού μου, της αφράστου δόξης, μη τύχω της μερίδος Ιησού, της ευωνύμου γλυκύτατε, Ιησού αλλά συ με, τοις δεξιοίς προβάτοις σου Χριστέ, Ιησού μου συντάξας, ανάπαυσον ως εύσπλαγχνος.
Θεοτοκίον.
Τον Ιησούν Θεοτόκε, ον εβάστασας μόνη, απείρανδρε Παρθένε Μαριάμ, τούτον αγνή εξιλέωσε, ως υιόν σου και κτίστην, ρυσθήναι τους προστρέχοντας εις σε, πειρασμών και κινδύνων, και του πυρός του μέλλοντος.
Στιχηρά προσόμοια.
Ήχος πλ. δ΄. Όλην αποθέμενοι.
Ιησού γλυκύτατε, ψυχής εμής θυμηδία, Ιησού η κάθαρσις, του νοός μου Δέσποτα πολυέλεε, Ιησού σώσόν με, Ιησού σωτήρ μου, Ιησού μου παντοδύναμε, μη καταλίπης με, σώτερ Ιησού με ελέησον, και λύτρωσαι κολάσεως, πάσης Ιησού και αξίωσον, της των σωζομένων, μερίδος Ιησού και τω χορώ, των εκλεκτών σου με σύνταξον, Ιησού φιλάνθρωπε.
Ιησού γλυκύτατε, των αποστόλων η δόξα, Ιησού μου καύχημα, των μαρτύρων Δέσποτα παντοδύναμε, Ιησού σώσόν με, Ιησού σωτήρ μου, Ιησού μου ωραιότατε, τον σοι προστρέχοντα, σώτερ Ιησού μου ελέησον, πρεσβείαις της τεκούσης σε, πάντων Ιησού των αγίων σου, προφητών τε πάντων, σωτήρ μου Ιησού και της τρυφής, του παραδείσου αξίωσον, Ιησού πανάγαθε.
Δόξα Πατρί και Υιό και Αγίο Πνεύματι.
Ιησού γλυκύτατε, των μοναζόντων το κλέος, Ιησού μακρόθυμε, ασκητών εντρύφημα και καλλώπισμα? Ιησού σώσόν με, Ιησού σωτήρ μου, Ιησού μου πολυέλεε, χειρός εξάρπασον, σώτερ Ιησού μου του δράκοντος, και τούτου των παγίδων με, σώτερ Ιησού ελευθέρωσον, λάκκου κατωτάτου, σωτήρ μου Ιησού αναγαγών, και δεξιοίς συναρίθμησον, Ιησού προβάτοις με.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Μη καταπιστεύσης με, ανθρωπίνη προστασία, Παναγία Δέσποινα, αλλά δέξαι δέησιν του ικέτου σου? θλίψις γαρ έχει με, φέρειν ου δύναμαι, των δαιμόνων τα τοξεύματα? σκέπην ου κέκτημαι, ουδέ πού προσφύγω ο άθλιος, πάντοθεν πολεμούμενος, και παραμυθίαν ουκ έχω πλην σου? Δέσποινα του κόσμου, ελπίς και προστασία των πιστών, μη μου παρίδης την δέησιν, το συμφέρον ποίησον.
Ευχή εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.
Δέσποτα Χριστέ, ο Θεός, ο τοις πάθεσί σου τα πάθη μου θεραπεύσας και τοις τραύμασί σου τα τραύματά μου ιατρεύσας, χάρισαί μοι τω πολλά σοι πταίσαντι δάκρυα κατανύξεως? συγκέρασόν μου το σώμα από οσμής του ζωοποιού σώματός σου και γλύκανόν μου την ψυχήν τω σω τιμίω αίματι από της πικρίας, ην με ο αντίδικος επότισεν. Ύψωσον τον νουν μου προς σε, κάτω ελκυσθέντα, και ανάγαγέ με από του χάσματος της απωλείας, ότι ουκ έχω μετάνοιαν, ουκ έχω κατάνυξιν, ουκ έχω δάκρυον παρακλητικόν, τα επανάγοντα τα τέκνα προς την ιδίαν κληρονομίαν. Εσκότισμαι τον νουν εν τοις βιωτικοίς πάθεσι και ουκ ισχύω ατενίσαι προς σε εν οδύνη? ου δύναμαι θερμανθήναι τοις δάκρυσι της προς σε αγάπης. Αλλά, Δέσποτα Κύριε, Ιησού Χριστέ, ο θησαυρός των αγαθών, δώρησαί μοι μετάνοιαν ολόκληρον και καρδίαν επίπονον εις αναζήτησίν σου? χάρισαί μοι την χάριν σου και ανακαίνισον εν εμοί τας μορφάς της σης εικόνος. Κατέλιπόν σε, μη με εγκαταλίπης? έξελθε εις αναζήτησίν μου, επανάγαγέ με προς την νομήν σου, συναρίθμησόν με τοις προβάτοις της εκλεκτής σου ποίμνης και διάθρεψόν με συν αυτοίς εκ της χλόης των θείων σου μυστηρίων, πρεσβείαις της πανάγνου Μητρός σου και πάντων των αγίων σου. Αμήν.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ
Ποίημα Θεοκτίστου Μοναχού του Στουδίτου
Ωδή α΄. Ήχος β΄. Εν βυθώ κατέστρωσε.
Ιησού γλυκύτατε Χριστέ, Ιησού μακρόθυμε, τα της ψυχής μου θεράπευσον τραύματα, Ιησού και γλύκανον, την καρδίαν μου πολυέλεε δέομαι, Ιησού σωτήρ μου, ίνα μεγαλύνω σε σωζόμενος.
Ιησού γλυκύτατε Χριστέ, Ιησού διάνοιξον, της μετανοίας μοι πύλας φιλάνθρωπε, Ιησού και δέξαι με, σοι προσπίπτοντα και θερμώς εξαιτούμενον, Ιησού σωτήρ μου, των πλημμελημάτων την συγχώρησιν.
Ιησού γλυκύτατε Χριστέ, Ιησού εξάρπασον, εκ της χειρός του δολίου Βελίαρ με, Ιησού και ποίησον, δεξιόν καμέ παραστάτην της δόξης σου, Ιησού Χριστέ μου, μοίρας ευωνύμου λυτρωσάμενος.
Θεοτοκίον
Ιησούν γεννήσασα Θεόν, Δέσποινα δυσώπησον, υπέρ αχρείων ικετών πανάχραντε, όπως της κολάσεως, ταις πρεσβείαις σου λυτρωθώμεν αμόλυντε, οι μεμολυσμένοι, δόξης αϊδίου απολαύσαντες.
Ωδή γ΄. Εν πέτρα με της πίστεως.
Εισάκουσον φιλάνθρωπε Ιησού μου, του δούλου σου βοώντος εν κατανύξι, και ρύσαι Ιησού μου της καταδίκης, και της κολάσεως, μόνε μακρόθυμε, Ιησού γλυκύτατε πολυέλεε.
Υπόδεξαι τον δούλόν σου Ιησού μου, προσπίπτοντα συν δάκρυσιν Ιησού μου, και σώσον Ιησού μου μετανοούντα, και της γεέννης με, Δέσποτα λύτρωσαι, Ιησού γλυκύτατε πολυέλεε.
Τον χρόνον Ιησού μου ον δέδωκάς μοι, εις πάθη εδαπάνησα Ιησού μου, διό με Ιησού μου μη απορρίψης, αλλ’ ανακάλεσαι, δέομαι Δέσποτα, Ιησού γλυκύτατε και διάσωσον.
Θεοτοκίον.
Παρθένε η τεκούσα τον Ιησού μου, ικέτευε ρυσθήναί με της γεέννης, η μόνη προστασία των θλιβομένων, θεοχαρίτωτε, και καταξίωσον, της ζωής πανάμωμε της αγήρω με.
Κάθισμα. Ήχος α΄. Τον τάφο σου Σωτήρ.
Σωτήρ μου Ιησού, ο τον άσωτον σώσας, σωτήρ μου Ιησού, ο δεξάμενος πόρνην, καμέ νυν ελέησον, Ιησού πολυέλεε? σώσον οίκτειρον, ω Ιησού ευεργέτα, ώσπερ ώκτειρας, τον Μανασσήν Ιησού μου, ως μόνος φιλάνθρωπος.
Ωδή δ΄. Ελήλυθας εκ παρθένου.
Θεράπευσον, Ιησού μου ψυχής μου τα τραύματα, Ιησού μου δέομαι, και της χειρός με εξάρπασον, Ιησού μου εύσπλαγχνε, του ψυχοφθόρου Βελίαρ και διάσωσον.
Ημάρτηκα, Ιησού μου γλυκύτατε εύσπλαγχνε? Ιησού μου σώσόν με, τον προσφυγόντα τη σκέπη σου, Ιησού μακρόθυμε, και βασιλείας της σης με καταξίωσον.
Ουχ ήμαρτεν, Ιησού μου ουδείς ώσπερ ήμαρτον, εγώ ο ταλαίπωρος, νυν δε προσπίπτω δεόμενος? Ιησού μου σώσόν με, και την ζωήν Ιησού μου κληροδότησον.
Θεοτοκίον.
Πανύμνητε Ιησούν η γεννήσασα Κύριον, αυτόν καθικέτευε, του λυτρωθήναι κολάσεως, πάντας τους υμνούντάς σε, και Θεοτόκον κυρίως ονομάζοντες.
Ωδή ε΄. Ο φωτισμός των εν σκότει.
Συ φωτισμός, Ιησού μου νοός μου, συ σωτηρία, της απεγνωσμένης ψυχής μου Σώτερ, συ Ιησού μου της κολάσεως ρύσαι, και γεέννης εμέ κραυγάζοντα, σώσον Ιησού μου, Χριστέ με τον άθλιον.
Ολοσχερώς Ιησού μου προς πάθη της ατιμίας, καταβεβλημένος ήδη κραυγάζω? συ Ιησού μου, βοηθείας μοι χείρα, καταπέμψας έκσπασον κράζοντα, σώσον Ιησού μου, Χριστέ με τον άθλιον.
Βέβηλον νουν, Ιησού περιφέρων αναβοώ σοι? κάθαρον του ρύπου με των πταισμάτων, και λύτρωσαί με τον εις βάθη κακίας, εξ ανωσίας κατολισθήσαντα, σώτερ Ιησού μου, και σώσόν με δέομαι.
Θεοτοκίον
Τον Ιησούν, η γεννήσασσα Κόρη Θεοκυήτορ, τούτον εκδυσώπει σωθήναι πάντας τους ορθοδόξους, μοναστάς και μιγάδαας, και γεέννης ρυσθήναι κράζοντας? πλην σου προστασίαν, βεβαίαν ουκ έγνωμεν.
Ωδή ?΄. Εν αβύσσω πταισμάτων.
Ιησού μου Χριστέ πολυέλεε, εξομολογούμενον δέξαι με Δέσποτα, ω Ιησού και σώσόν με, και φθοράς Ιησού με εξάρπασον.
Ιησού μου ου γέγονεν έτερος, άσωτος ουδείς, ως εγώ ο ταλαίπωρος, ω Ιησού φιλάνθρωπε? αλλά συ Ιησού με διάσωσον.
Ιησού μου και πόρνην και άσωτον, και τον Μανασσήν και τελώνην νενίκηκα, ω Ιησού μου πάθεσι, και ληστήν Ιησού Νινευΐτας τε.
Θεοτοκίον.
Ιησού τον Χριστόν μου κυήσασα, άχραντε Παρθένε, η μόνη αμόλυντος, μεμολυσμένον όντα με, πρεσβειών σου υσσώπω νυν κάθαρον.
Κοντάκιον. Ήχος δ΄. Επεφάνης σήμερον.
Ιησού γλυκύτατε, το φως του κόσμου, της ψυχής μου φώτισον, τους οφθαλμούς Υιέ Θεού, τη θεαυγεί σου λαμπρότητι, ίνα υμνώ σε το φως το ανέσπερον.
Ωδή ζ΄. Εικόνος χρυσής.
Χριστέ Ιησού, ουδείς ήμαρτεν εν γη εκ του αιώνος, ω Ιησού μου ώσπερ ήμαρτον, εγώ ο τάλας και άσωτος? όθεν Ιησού μου βοώ σοι? μελωδούντά με οίκτειρον, ευλογητός ει ο Θεός, ο των πατέρων ημών.
Χριστέ Ιησού, εν τω φόβω σου βοώ καθήλωσόν με, ω Ιησού μου και κυβέρνησον, νυν προς λιμένα τον εύδιον, όπως Ιησού μου οικτίρμον, μελωδώ σοι σωζόμενος? ευλογητός ει ο Θεός, ο των πατέρων ημών.
Χριστέ Ιησού, μυριάκις υπεσχέθην σοι ο τάλας, ω Ιησού μου την μετάνοιαν, αλλ’ εψευσάμην ο άθλιος. Όθεν Ιησού μου βοώ σοι? την αναίσθητον μένουσαν, ψυχήν μου φώτισον Χριστέ, ο των πατέρων Θεός.
Θεοτοκίον.
Χριστόν Ιησούν, η γεννήσασα φρικτώς και υπέρ φύσιν, αυτόν δυσώπει παναμώμητε, τα παρά φύσιν μου πταίσματα, πάντα συγχωρήσαί μοι Κόρη, ίνα κράζω σωζόμενος? ευλογημένη η Θεόν σαρκί κυήσασα.
Ωδή η΄. Τον εν καμίνω του πυρός.
Σε Ιησού μου δυσωπώ? ως την πόρνην Ιησού μου ελυτρώσω, των πολλών εγκλημάτων, ούτω καμέ Ιησού, Χριστέ μου λύτρωσαι και κάθαρον, την ρερυπωμένην ψυχήν μου, Ιησού μου.
Καθυποκύψας Ιησού, ταις αλόγοις ηδοναίς άλογος ώφθην, και τοις κτήνεσιν όντως, ω Ιησού μου οικτρώς, ο τάλας Σώτερ αφωμοίωμαι? όθεν Ιησού με της αλογίας ρύσαι.
Περιπεσών ω Ιησού, ψυχοφθόροις εν λησταίς απεγυμνώθην, την στολήν Ιησού μου, την θεοΰφαντον νυν, και κείμαι μώλωψι κατάστικτος? έλαιον Χριστέ μου επίχεε και οίνον.
Θεοτοκίον.
Τον Ιησού μου και Θεόν, η βαστάσασα Χριστόν ανερμηνεύτως, Θεοτόκε Μαρία, τούτον δυσώπει αεί, κινδύνων σώζεσθαι τους δούλους σου, και τους υμνητάς σου απείρανδρε Παρθένε.
Ωδή θ΄. Τον εκ Θεού Θεόν Λόγον.
Τον Μανασσήν Ιησού μου, τον τελώνην την πόρνην, τον άσωτον οικτίρμον Ιησού, και τον ληστήν υπερβέβηκα, Ιησού μου εν έργοις, αισχίστοις και ατόποις Ιησού? αλλά συ Ιησού μου, προφθάσας με διάσωσον.
Τους εξ Αδάμ Ιησού μου, αμαρτήσαντας πάντας, προ νόμου και εν νόμω Ιησού, και μετά νόμον ο άθλιος, Ιησού μου και χάριν, νενίκηκα τοις πάθεσιν οικτρώς, αλλά συ Ιησού μου, τοις κρίμασί σου σώσόν με.
Μη χωρισθώ Ιησού μου, της αφράστου δόξης, μη τύχω της μερίδος Ιησού, της ευωνύμου γλυκύτατε, Ιησού αλλά συ με, τοις δεξιοίς προβάτοις σου Χριστέ, Ιησού μου συντάξας, ανάπαυσον ως εύσπλαγχνος.
Θεοτοκίον.
Τον Ιησούν Θεοτόκε, ον εβάστασας μόνη, απείρανδρε Παρθένε Μαριάμ, τούτον αγνή εξιλέωσε, ως υιόν σου και κτίστην, ρυσθήναι τους προστρέχοντας εις σε, πειρασμών και κινδύνων, και του πυρός του μέλλοντος.
Στιχηρά προσόμοια.
Ήχος πλ. δ΄. Όλην αποθέμενοι.
Ιησού γλυκύτατε, ψυχής εμής θυμηδία, Ιησού η κάθαρσις, του νοός μου Δέσποτα πολυέλεε, Ιησού σώσόν με, Ιησού σωτήρ μου, Ιησού μου παντοδύναμε, μη καταλίπης με, σώτερ Ιησού με ελέησον, και λύτρωσαι κολάσεως, πάσης Ιησού και αξίωσον, της των σωζομένων, μερίδος Ιησού και τω χορώ, των εκλεκτών σου με σύνταξον, Ιησού φιλάνθρωπε.
Ιησού γλυκύτατε, των αποστόλων η δόξα, Ιησού μου καύχημα, των μαρτύρων Δέσποτα παντοδύναμε, Ιησού σώσόν με, Ιησού σωτήρ μου, Ιησού μου ωραιότατε, τον σοι προστρέχοντα, σώτερ Ιησού μου ελέησον, πρεσβείαις της τεκούσης σε, πάντων Ιησού των αγίων σου, προφητών τε πάντων, σωτήρ μου Ιησού και της τρυφής, του παραδείσου αξίωσον, Ιησού πανάγαθε.
Δόξα Πατρί και Υιό και Αγίο Πνεύματι.
Ιησού γλυκύτατε, των μοναζόντων το κλέος, Ιησού μακρόθυμε, ασκητών εντρύφημα και καλλώπισμα? Ιησού σώσόν με, Ιησού σωτήρ μου, Ιησού μου πολυέλεε, χειρός εξάρπασον, σώτερ Ιησού μου του δράκοντος, και τούτου των παγίδων με, σώτερ Ιησού ελευθέρωσον, λάκκου κατωτάτου, σωτήρ μου Ιησού αναγαγών, και δεξιοίς συναρίθμησον, Ιησού προβάτοις με.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Μη καταπιστεύσης με, ανθρωπίνη προστασία, Παναγία Δέσποινα, αλλά δέξαι δέησιν του ικέτου σου? θλίψις γαρ έχει με, φέρειν ου δύναμαι, των δαιμόνων τα τοξεύματα? σκέπην ου κέκτημαι, ουδέ πού προσφύγω ο άθλιος, πάντοθεν πολεμούμενος, και παραμυθίαν ουκ έχω πλην σου? Δέσποινα του κόσμου, ελπίς και προστασία των πιστών, μη μου παρίδης την δέησιν, το συμφέρον ποίησον.
Ευχή εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.
Δέσποτα Χριστέ, ο Θεός, ο τοις πάθεσί σου τα πάθη μου θεραπεύσας και τοις τραύμασί σου τα τραύματά μου ιατρεύσας, χάρισαί μοι τω πολλά σοι πταίσαντι δάκρυα κατανύξεως? συγκέρασόν μου το σώμα από οσμής του ζωοποιού σώματός σου και γλύκανόν μου την ψυχήν τω σω τιμίω αίματι από της πικρίας, ην με ο αντίδικος επότισεν. Ύψωσον τον νουν μου προς σε, κάτω ελκυσθέντα, και ανάγαγέ με από του χάσματος της απωλείας, ότι ουκ έχω μετάνοιαν, ουκ έχω κατάνυξιν, ουκ έχω δάκρυον παρακλητικόν, τα επανάγοντα τα τέκνα προς την ιδίαν κληρονομίαν. Εσκότισμαι τον νουν εν τοις βιωτικοίς πάθεσι και ουκ ισχύω ατενίσαι προς σε εν οδύνη? ου δύναμαι θερμανθήναι τοις δάκρυσι της προς σε αγάπης. Αλλά, Δέσποτα Κύριε, Ιησού Χριστέ, ο θησαυρός των αγαθών, δώρησαί μοι μετάνοιαν ολόκληρον και καρδίαν επίπονον εις αναζήτησίν σου? χάρισαί μοι την χάριν σου και ανακαίνισον εν εμοί τας μορφάς της σης εικόνος. Κατέλιπόν σε, μη με εγκαταλίπης? έξελθε εις αναζήτησίν μου, επανάγαγέ με προς την νομήν σου, συναρίθμησόν με τοις προβάτοις της εκλεκτής σου ποίμνης και διάθρεψόν με συν αυτοίς εκ της χλόης των θείων σου μυστηρίων, πρεσβείαις της πανάγνου Μητρός σου και πάντων των αγίων σου. Αμήν.
ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΣΤΗ ΘΕΟΤΟΚΟ
Ευλογήσαντος του ιερέως λέγομεν τον παρόντα ψαλμόν.
Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνη σου. Και μή εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιοθήσεται ενώπιόν σου πάς ζών. ’Οτι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου. Εταπείνωσε εις γήν την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνας, και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μή αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ’ εμού και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το έλεός σου, ότι πρός σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, πρός σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου. Το πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γή ευθεία, ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου, και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.
Θεός Κύριος…
Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί και ταπεινοί και προσπέσωμεν, εν μετανοία κράζοντες εκ βάθους ψυχής. Δέσποινα βοήθησον, εφ ημίν σπλαγχνισθείσα, σπεύσον απολλύμεθα υπό πλήθους πταισμάτων. Μη αποστρέψης σους δούλους κενούς. Σε γαρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.
Δόξα. Το αυτό. Και νύν.
Ου σιωπήσωμεν ποτε Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. Ειμή γαρ συ προίστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν, εως νυν ελευθέρους; ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σού. Σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.
Ψαλμός ν΄ (50)
Ελέησον με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισον με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιον μου εστί διά παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιον σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησε με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπον σου από των αμαρτιών μου, και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου, και το Πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσιν σου. ‘Oτι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα άν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα, τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριον σου μόσχους.
Υγράν διοδεύσας ωσεί ξηράν, και την Αιγυπτίαν, μοχθηρία διαφυγών, ο Ισραηλίτης ανεβόα. Τω λυτρωτή και θεώ ημών άσωμεν.
Τροπάρια.
Πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοίς, προς σε καταφεύγω, σωτηρίαν επιζητών. Ω Μήτερ του Λόγου και Παρθένε, των δυσχερών και δεινών με διάσωσον.
Παθών με ταράττουσι προσβολαί, πολλής αθυμίας εμπίπλωσαί μου την ψυχήν. Ειρήνευσον Κόρη τη γαλήνη, τη του Υιού και Θεού σου Πανάμωμε.
Σωτήρα τεκούσαν σε και Θεόν, δυσωπώ Παρθένε, λυτρωθήναι με των δεινών. Σοι γαρ νυν προσφεύγων ανατείνω, και την ψυχήν και την διάνοιαν.
Νοσούντα το σώμα και την ψυχήν, επισκοπής θείας, και προνοίας της παρά σου, αξίωσον μόνη Θεομήτορ, ως αγαθή αγαθού τε λοχεύτρια.
Ωδή γ΄. Ο Ειρμός.
Ουρανίας αψίδος, οροφουργέ Κύριε, και της Εκκλησίας δομήτορ, συ με στερέωσον, εν τη αγάπη τη σή, των εφετών η ακρότης, των πιστών το στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε.
Τροπάρια.
Προστασίαν και σκέπην, ζωής εμής τίθημι, σε Θεογεννήτορ Παρθένε. Σύ με κυβέρνησον, προς τον λιμένα σου, των αγαθών η αιτία, των πιστών το στήριγμα, μόνη πανύμνητε.
Ικετεύω Παρθένε, τον ψυχικόν τάραχον, και της αθυμίας την ζάλην, διασκεδάσαι μου. Συ γάρ Θεόνυμφε, τον αρχηγόν της γαλήνης, τον Χριστόν εκύησας, μόνη πανάχραντε.
Ευεργέτην τεκούσα, τον των καλών αίτιον, της ευεργεσίας τον πλούτον, πάσιν ανάβλυσον. Πάντα γαρ δύνασαι, ως δυνατόν εν ισχύϊ, τον Χριστόν κυήσασα, θεομακάριστε.
Χαλεπαίς αρρωστίαις, και νοσεροίς πάθεσιν, εξεταζομένω Παρθένε, σύ μοι βοήθησον. Των ιαμάτων γάρ, ανελλιπή σε γινώσκω, θησαυρόν πανάμωμε, τον αδαπάνητον.
Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν, ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.
Επίβλεψον εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Και μνημονεύει ο Ιερεύς εκείνων, δι' ους η Παράκλησις τελείται. Μετά την δέησιν, το επόμενον Κάθισμα.
Κύριε ελέησον (ιε)
Κάθισμα. Ήχος β΄. Τα άνω ζητώ.
Πρεσβεία θερμή, και τείχος απροσμάχητον, ελέους πηγή, του κόσμου καταφύγιον, εκτενώς βοώμεν σοι. Θεοτόκε Δέσποινα πρόφθασον, και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, η μόνη ταχέως προστατεύουσα.
Ωδή δ΄. Ο Ειρμός.
Εισακήκοα Κύριε, της οικονομίας σου το μυστήριον. Κατενόησα τα έργα σου, και εδόξασα σου την θεότητα.
Τροπάρια
Των παθών μου τον τάραχον, η τον κυβερνήτην τεκούσα Κύριον, και τον κλύδωνα κατεύνασον, των εμών πταισμάτων Θεονύμφευτε.
Ευσπλαχνίας την άβυσσον, επικαλουμένω της σης παράσχου μοι, η τον εύσπλαχνον κυήσασα, και Σωτήρα πάντων των υμνούντων σε.
Απολαύοντες πάναγνε, των σων δωρημάτων ευχαριστήριον, αναμέλπομεν εφύμνιον, οι γινώσκοντές σε Θεομήτορα.
Οι ελπίδα και στήριγμα, και της σωτηρίας τείχος ακράδαντον, κεκτημένοι σε πανύμνητε, δυσχερείας πάσης εκλυτρούμεθα.
Ωδή ε΄. Ο Ειρμός.
Φώτισον ημάς, τοις προστάγμασί σου Κύριε, και τω βραχίονί σου τω υψηλώ, την σην ειρήνην παράσχου ημίν φιλάνθρωπε.
Τροπάρια.
Έμπλησον Αγνή, ευφροσύνης την καρδίαν μου, την σην ακήρατον διδούσα χαράν, της ευφροσύνης η γεννήσασα τον αίτιον.
Λύτρωσαι ημάς, εκ κινδύνων Θεοτόκε αγνή, η αιωνίαν τεκούσα λύτρωσιν, και την ειρήνην την πάντα νούν υπερέχουσαν.
Λύσον την αχλύν, των πταισμάτων μου Θεόνυμφε, τω φωτισμώ της σης λαμπρότητος, η φώς τεκούσα το θείον και προαιώνιον.
Ίασαι Αγνή, των παθών μου την ασθένειαν, επισκοπής σου αξιώσασα, και την υγείαν τη πρεσβεία σου παράσχου μοι.
Ωδή στ΄. Ο Ειρμός.
Την δέησιν, εκχεώ προς κύριον, και αυτώ απαγγελώ μου τας θλίψεις, ότι κακών η ψυχή μου επλήσθη, και η ζωή μου τω άδη προσήγγισε. Και δέομαι ως Ιωνάς. Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε.
Τροπάρια.
Θανάτου και της φθοράς ως έσωσεν, εαυτόν εκδεδωκώς τω θανάτω, την τη φθορά και θανάτω μου φύσιν, κατασχεθείσαν παρθένε δυσώπησον, τον Κύριόν σου και Υιόν, της εχθρών κακουργίας με ρύσασθαι.
Προστάτην σε, της ζωής επίσταμαι, και φρουράν ασφαλεστάτην Παρθένε, των πειρασμών διαλύουσαν όχλον, και επηρείας δαιμόνων ελαύνουσα. Και δέομαι δια παντός. Εκ φθοράς των παθών μου ρυσθήναι με.
Ως τείχος, καταφυγής κεκτήμεθα, και ψυχών σε παντελή σωτηρίαν, και πλατυσμόν εν ταις θλίψεσι Κόρη, και τω φωτί σου αεί αγαλλόμεθα. ’Ω Δέσποινα και νυν ημάς, των παθών και κινδύνων διάσωσον.
Εν κλίνη νυν, ασθενών κατάκειμαι, και ουν έστιν ίασι τη σαρκί μου. Αλλ’ η θεόν και σωτήρα του κόσμου, και τον λυτήρα των νόσων κυήσασα, σου δέομαι της αγαθής. Εκ φθοράς νοσημάτων ανάστησον.
Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν, ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.
’Αχραντε, η διά λόγου τον λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Ο ιερεύς μνημονεύει ως δεδήλωται. Μετά την εκφώνησιν.
Κοντάκιον. Ήχος β΄.
Προστασία των Χριστιανών ακαταίσχυντε, μεσιτεία προς τον Ποιητήν αμετάθετε, μη παρίδης αμαρτωλών δεήσεων φωνάς. Αλλά πρόφθασον ως αγαθή, εις την βοήθειαν ημών, των πιστώς κραυγαζόντων σοι. Τάχυνον εις πρεσβείαν, και σπεύσον εις ικεσίαν, η προστατεύουσα αεί, Θεοτόκε των τιμώντων σε.
Είτα το α΄ αντίφωνον των Αναβαθμών του δ΄ ήχου.
Εκ νεότητός μου, πολλά πολεμεί με πάθη. Αλλ’ αυτός αντιλαβού, και σώσον Σωτήρ μου (δις).
Οι μισούντες ιών, αισχύνθητε από του Κυρίου, ως χόρτος γαρ πυρί, έσεσθε απεξηραμμένοι (δις)
Δόξα.
Αγίω Πνεύματι, πάσα ψυχή ζωούται, και καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται, Τη Τριαδική Μονάδι, ιεροκρυφίως.
Και νύν.
Αγίω Πνεύματι, αναβλύζει τα της χάριτος ρείθρα, αρδεύοντα, άπασαν την κτίσιν, προς ζωογονίαν.
Και ευθύς το προκείμενον.
Μνησθήσομαι του ονόματός σου εν πάση γενεά και γενεά.
Στίχ. ’Ακουσον, θύγατερ, και ίδε, και κλίνον το ούς σου, και επιλάθου του λαού σου, και του οίκου του πατρός σου, και επιθυμήσει ο βασιλεύς του κάλλους σου.
Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Λουκάν (κεφ. α΄ 39).
Εν ταις ημέραις εκείναις, αναστάσα Μαριάμ, επορεύθη εις την ορεινήν μετά σπουδής εις πόλιν Ιούδα. Και εισήλθεν εις τον οίκον Ζαχαρίου και ησπάσατο την Ελισάβετ. Και εγένετο, ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής. Και επλήσθη Πνεύματος αγίου η Ελισάβετ και ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπεν. Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. Και πόθεν μοι τούτο, ίαν έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου πρός με; Ιδού γάρ, ως εγένετο η φωνή του ασπασμού σου εις τα ώτα μου, εσκίρτησε το βρέφος εν αγαλλιάσει εν τη κοιλία μου. Και μακαρία η πιστεύσασα ότι έσται τελείωσις τοις λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου. Και είπε Μαριάμ. Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον και ηγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω σωτήρι μου. ’Οτι επέβλεψε επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού. Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί. ’Οτι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός και άγιον το όνομα αυτού. ’Εμεινε δε Μαριάμ συν αυτή ωσεί μήνας τρείς και υπέστρεψεν εις τον οίκον αυτής.
Δόξα. Ήχος β΄.
Πάτερ Λόγε Πνεύμα, Τριάς η εν Μονάδι, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Και νυν.
Ταις της Θεοτόκου, πρεσβείας ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Είτα. Ελέησον με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι.
Μη καταπιστεύσης με, ανθρωπίνη προστασία, παναγία Δέσποινα, αλλά δέξαι δέησιν του ικέτου σου. Θλίψις γαρ έχει με, φέρειν ου δύναμαι, των δαιμόνων τα τοξεύματα. Σκέπην ου κέκτημαι, ουδέ που προσφύγω ο άθλιος, πάντοθεν πολεμούμενος, και παραμυθίαν ουκ έχω πλην σου. Δέσποινα του κόσμου, ελπίς και προστασία των πιστών, μη μου παρρίδης την δέησιν. Το συμφέρον ποίησον.
Ουδείς προστρέχων επί σοι, κατησχυμμένος από σου εκπορεύεται, αγνή Παρθένε θεοτόκε. Αλλ’ αιτείται την χάριν, και λαμβάνει το δώρημα, προς το συμφέρον της αιτήσεως.
Μεταβολή των θλιβομένων, απαλλαγή των ασθενούντων υπάρχουσα, Θεοτόκε Παρθένε, σώζε πόλιν και λαόν, των πολεμουμένων η ειρήνη, των χειμαζομένων η γαλήνη, η μόνη προστασία των πιστών.
Ο ιερεύς.
Σώσον ο Θεός τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου. Επίσκεψαι τον κόσμον σου εν ελέει και οικτιρμοίς. Υψωσον κέρας Χριστιανών ορθοδόξων και κατάπεμψον εφ’ ημάς τα ελέη σου τα πλούσια. Πρεσβείαις της παναχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας. Δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού. Προστασίαις των τιμίων επουρανίων δυνάμεων ασωμάτων. Ικεσίαις του τιμίου και ενδόξου προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων. Των εν αγίοις πατέρων ημών, μεγάλων ιεραρχών και οικουμενικών διδασκάλων Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Του εν αγίοις πατρός ημών Νικολάου, αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας, του θαυματουργού. Των αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων. Των οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών. Των αγίων και δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ και ’Αννης. του αγίου (της ημέρας), και πάντων σου των Αγίων. Ικετεύομέν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε. Επάκουσον ημών των αμαρτωλών δεομένων σου και ελέησον ημάς.
Κύριε ελέησον ιβ΄.
Μετά δε το Ελέει και οικτιρμοίς, αποπληρούμεν τας λοιπάς ωδάς του κανόνος.
Ωδή ζ΄. Ο Ειρμός.
Οι εκ της Ιουδαίας, καταντήσαντες Παίδες εν Βαβυλώνι ποτέ, τη πίστει τη Τριάδος, την φλόγα της καμίνου, κατεπάτησαν ψάλλοντες. Ο των πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Τροπάρια.
Την ημών σωτηρίαν, ως ηθέλησας Σώτερ οικονομήσασθαι, εν μήτρα της Παρθένου, κατώκησας τω κόσμω, ήν προστάτιν ανέδειξας. Ο των πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Θελητήν του ελέους, όν εγέννησας Μήτερ αγνή δυσώπησον, ρυσθήναι των πταισμάτων, ψυχής τε μολυσμάτων, τους εν πίστει κραυγάζοντας. Ο των πατέρων ημών, θεός ευλογητός εί.
Θησαυρόν σωτηρίας, και πηγήν αφθαρσίας, την σε κυήσασαν, τοις κραυγάζουσιν έδειξας. Ο των πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Σωμάτων μαλακίας, και ψυχών αρρωστίας. Θεογεννήτρια, των πόθω προσιόντων, τη σκέπη σου τη θεία, θεραπεύειν αξίωσον, η τον Σωτήρα Χριστόν, ημίν αποτεκούσα.
Ωδή η΄. Ο Ειρμός.
Τον Βασιλέα, των ουρανών όν υμνούσι, στρατιαί των Αγγέλων υμνείτε, και υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας.
Τροπάρια.
Τους βοηθείας, της παρά σου δεομένους, μη παρίδης Παρθένε υμνούντας, και υπερυψούντας, σε Κόρη εις αιώνας.
Των ιαμάτων, το δαψιλές επιχέεις, τοις πιστώς υμνούσι σε Παρθένε, και υπερυψούσι, τον άφραστόν σου τόκον.
Τας ασθενείας μου, της ψυχής ιατρεύεις, και σαρκός τας οδύνας Παρθένε. ’Οθεν σε υμνούμεν, εις πάντας τους αιώνας.
Ωδή θ΄. Ο Ειρμός.
Κυρίως Θεοτόκον, σε ομολογούμεν, οι διά σου σεσωσμένοι Παρθένε Αγνή, σύν ασωμάτοις χορείαις σε μεγαλύνοντες.
Τροπάρια
Ροήν μου των δακρύων, μη αποποιήσης, η τον παντός εκ προσώπου παν δάκρυον, αφηρηκότα Παρθένε, Χριστόν κυήσασα.
Χαράς μου την καρδίαν, πλήρωσον Παρθένε, η της χαράς δεξαμένη το πλήρωμα, της αμαρτίας την λύπην εξαφανίσασα.
Λιμήν και προστασία, των σοί προσφευγόντων, γενού Παρθένε και τείχος ακράδαντον, καταφυγή τε και σκέπη και αγαλλίαμα.
Φωτός σου ταίς ακτίσι, λάμπρυνον παρθένε, το ζοφερόν της αγνοίας διώκουσα, τους ευσεβώς Θεοτόκον σε καταγγέλλοντας.
Κακώσεως εν τόπω, τω της ασθενείας, ταπεινωθέντα Παρθένε θεράπευσον, εξ αρρωστίας εις ρώσιν μετασκευάζουσα.
Και ευθύς το Άξιον εστιν ως αληθώς.
Και θυμιά ο ιερεύς το θυσιαστήριον και τον ναόν, ή τον οίκον, όπου ψάλλεται η Παράκλησις, και ημείς ψάλλομεν τα παρόντα Μεγαλυνάρια.
Την υψηλοτέραν των ουρανών, και καθαρωτέραν, λαμπηδόνων ηλιακών, την λυτρωσαμένην, ημάς εκ της κατάρας, την Δέσποιναν του κόσμου, ύμνοις τιμήσωμεν.
Από των πολλών μου αμαρτιών, ασθενεί το σώμα, ασθενεί μου και η ψυχή. Προς σε καταφεύγω την Κεχαριτωμένην. Ελπίς απηλπισμένων, συ μοι βοήθησον.
Δέσποινα και Μήτηρ του Λυτρωτού, δέξαι παρακλήσεις, αναξίων σων ικετών, ίνα μεσιτεύσης, προς τον εκ σού τεχθέντα. Ω Δέσποινα του κόσμου, γενού μεσίτρια.
Ψάλλομεν προθύμως σοι την ωδήν, νύν τη πανυμνήτω, Θεοτόκω χαρμονικώς. Μετά του Προδρόμου και πάντων των Αγίων, δυσώπει Θεοτόκε, του οικτειρήσαι ημάς.
’Αλαλα τα χείλη των ασεβών, των μη προσκυνούντων, την Εικόνα σου την σεπτήν, την ιστορηθείσαν, υπό του Αποστόλου, Λουκά ιερωτάτου, την Οδηγήτριαν.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Αγίοι πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις το σωθήναι ημάς.
Είτα. Τρισάγιον, Παναγία Τριάς, Πάτερ ημών, και τα τροπάρια ταύτα.
Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς Κύριε, ελέησον ημάς. Πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη οι αμαρτωλοί προσφέρομεν. Ελέησον ημάς.
Δόξα.
Κύριε ελέησον ημάς. Επί σοί γάρ πεποίθαμεν. Μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών. Αλλ’ επίβλεψον και νυν ως εύσπλαχνος, και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών. Σύ γάρ ει Θεός ημών, και ημείς λαός σου. Πάντες έργα χειρών σου και το όνομά σου επικεκλήμεθα.
Και νύν. Θεοτόκιον.
Της ευσπλαχνίας την πύλης, άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε. Ελπίζοντες εις σε μή αστοχήσωμεν. Ρυσθείημεν διά σού των περιστάσεων. Σύ γάρ εί η σωτηρία του γένους των χριστιανών.
Ο ιερεύς: Ελέησον ημάς ο Θεός…
Και μνημονεύσας πάλιν περί ών η Παράκλησις γίνεται, ποιεί την απόλυσιν. Μετ’ αυτήν δέ, ενόσω οι αδελφοί ασπάζονται την εικόνα της Θεοτόκου, ψάλλονται τα παρόντα τροπάρια.
’Ηχος β΄. Ότε εκ του ξύλου.
Πάντων προστατεύεις αγαθή, των καταφευγόντων εν πίστει, τη κραταιά σου χειρί. Αλλην γάρ ουκ έχουμεν, αμαρτωλοί προς Θεόν, εν κινδύνοις και θλίψεσιν, αεί μεσιτείαν, οι κατακαμπτόμενοι, υπό πταισμάτων πολλών, Μήτερ του Θεού του Υψίστου, όθεν σοι προσπίπτομεν. Ρύσαι, πάσης περιστάσεως τους δούλους σου.
Όμοιον
Πάντων θλιβομένων η χαρά, και αδικουμένων προστάτις, και πενομένων τροφή, ξένων τε παράκλησις, και βακτηρία τυφλών, ασθενούντων επίσκεψις, καταπονουμένων, σκέπη και αντίληψις, και ορφανών βοηθός, Μήτερ του Θεού του Υψίστου, συ υπάρχεις ’Αχραντε σπεύσον, δυσωπούμε ρύσασθαι τους δούλους σου.
Ήχος πλ. δ΄.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Ήχος β΄.
Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
Ευλογήσαντος του ιερέως λέγομεν τον παρόντα ψαλμόν.
Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνη σου. Και μή εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιοθήσεται ενώπιόν σου πάς ζών. ’Οτι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου. Εταπείνωσε εις γήν την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνας, και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μή αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ’ εμού και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το έλεός σου, ότι πρός σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, πρός σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου. Το πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γή ευθεία, ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου, και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.
Θεός Κύριος…
Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί και ταπεινοί και προσπέσωμεν, εν μετανοία κράζοντες εκ βάθους ψυχής. Δέσποινα βοήθησον, εφ ημίν σπλαγχνισθείσα, σπεύσον απολλύμεθα υπό πλήθους πταισμάτων. Μη αποστρέψης σους δούλους κενούς. Σε γαρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.
Δόξα. Το αυτό. Και νύν.
Ου σιωπήσωμεν ποτε Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. Ειμή γαρ συ προίστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν, εως νυν ελευθέρους; ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σού. Σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.
Ψαλμός ν΄ (50)
Ελέησον με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισον με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιον μου εστί διά παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιον σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησε με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπον σου από των αμαρτιών μου, και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου, και το Πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσιν σου. ‘Oτι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα άν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα, τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριον σου μόσχους.
Υγράν διοδεύσας ωσεί ξηράν, και την Αιγυπτίαν, μοχθηρία διαφυγών, ο Ισραηλίτης ανεβόα. Τω λυτρωτή και θεώ ημών άσωμεν.
Τροπάρια.
Πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοίς, προς σε καταφεύγω, σωτηρίαν επιζητών. Ω Μήτερ του Λόγου και Παρθένε, των δυσχερών και δεινών με διάσωσον.
Παθών με ταράττουσι προσβολαί, πολλής αθυμίας εμπίπλωσαί μου την ψυχήν. Ειρήνευσον Κόρη τη γαλήνη, τη του Υιού και Θεού σου Πανάμωμε.
Σωτήρα τεκούσαν σε και Θεόν, δυσωπώ Παρθένε, λυτρωθήναι με των δεινών. Σοι γαρ νυν προσφεύγων ανατείνω, και την ψυχήν και την διάνοιαν.
Νοσούντα το σώμα και την ψυχήν, επισκοπής θείας, και προνοίας της παρά σου, αξίωσον μόνη Θεομήτορ, ως αγαθή αγαθού τε λοχεύτρια.
Ωδή γ΄. Ο Ειρμός.
Ουρανίας αψίδος, οροφουργέ Κύριε, και της Εκκλησίας δομήτορ, συ με στερέωσον, εν τη αγάπη τη σή, των εφετών η ακρότης, των πιστών το στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε.
Τροπάρια.
Προστασίαν και σκέπην, ζωής εμής τίθημι, σε Θεογεννήτορ Παρθένε. Σύ με κυβέρνησον, προς τον λιμένα σου, των αγαθών η αιτία, των πιστών το στήριγμα, μόνη πανύμνητε.
Ικετεύω Παρθένε, τον ψυχικόν τάραχον, και της αθυμίας την ζάλην, διασκεδάσαι μου. Συ γάρ Θεόνυμφε, τον αρχηγόν της γαλήνης, τον Χριστόν εκύησας, μόνη πανάχραντε.
Ευεργέτην τεκούσα, τον των καλών αίτιον, της ευεργεσίας τον πλούτον, πάσιν ανάβλυσον. Πάντα γαρ δύνασαι, ως δυνατόν εν ισχύϊ, τον Χριστόν κυήσασα, θεομακάριστε.
Χαλεπαίς αρρωστίαις, και νοσεροίς πάθεσιν, εξεταζομένω Παρθένε, σύ μοι βοήθησον. Των ιαμάτων γάρ, ανελλιπή σε γινώσκω, θησαυρόν πανάμωμε, τον αδαπάνητον.
Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν, ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.
Επίβλεψον εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Και μνημονεύει ο Ιερεύς εκείνων, δι' ους η Παράκλησις τελείται. Μετά την δέησιν, το επόμενον Κάθισμα.
Κύριε ελέησον (ιε)
Κάθισμα. Ήχος β΄. Τα άνω ζητώ.
Πρεσβεία θερμή, και τείχος απροσμάχητον, ελέους πηγή, του κόσμου καταφύγιον, εκτενώς βοώμεν σοι. Θεοτόκε Δέσποινα πρόφθασον, και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, η μόνη ταχέως προστατεύουσα.
Ωδή δ΄. Ο Ειρμός.
Εισακήκοα Κύριε, της οικονομίας σου το μυστήριον. Κατενόησα τα έργα σου, και εδόξασα σου την θεότητα.
Τροπάρια
Των παθών μου τον τάραχον, η τον κυβερνήτην τεκούσα Κύριον, και τον κλύδωνα κατεύνασον, των εμών πταισμάτων Θεονύμφευτε.
Ευσπλαχνίας την άβυσσον, επικαλουμένω της σης παράσχου μοι, η τον εύσπλαχνον κυήσασα, και Σωτήρα πάντων των υμνούντων σε.
Απολαύοντες πάναγνε, των σων δωρημάτων ευχαριστήριον, αναμέλπομεν εφύμνιον, οι γινώσκοντές σε Θεομήτορα.
Οι ελπίδα και στήριγμα, και της σωτηρίας τείχος ακράδαντον, κεκτημένοι σε πανύμνητε, δυσχερείας πάσης εκλυτρούμεθα.
Ωδή ε΄. Ο Ειρμός.
Φώτισον ημάς, τοις προστάγμασί σου Κύριε, και τω βραχίονί σου τω υψηλώ, την σην ειρήνην παράσχου ημίν φιλάνθρωπε.
Τροπάρια.
Έμπλησον Αγνή, ευφροσύνης την καρδίαν μου, την σην ακήρατον διδούσα χαράν, της ευφροσύνης η γεννήσασα τον αίτιον.
Λύτρωσαι ημάς, εκ κινδύνων Θεοτόκε αγνή, η αιωνίαν τεκούσα λύτρωσιν, και την ειρήνην την πάντα νούν υπερέχουσαν.
Λύσον την αχλύν, των πταισμάτων μου Θεόνυμφε, τω φωτισμώ της σης λαμπρότητος, η φώς τεκούσα το θείον και προαιώνιον.
Ίασαι Αγνή, των παθών μου την ασθένειαν, επισκοπής σου αξιώσασα, και την υγείαν τη πρεσβεία σου παράσχου μοι.
Ωδή στ΄. Ο Ειρμός.
Την δέησιν, εκχεώ προς κύριον, και αυτώ απαγγελώ μου τας θλίψεις, ότι κακών η ψυχή μου επλήσθη, και η ζωή μου τω άδη προσήγγισε. Και δέομαι ως Ιωνάς. Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε.
Τροπάρια.
Θανάτου και της φθοράς ως έσωσεν, εαυτόν εκδεδωκώς τω θανάτω, την τη φθορά και θανάτω μου φύσιν, κατασχεθείσαν παρθένε δυσώπησον, τον Κύριόν σου και Υιόν, της εχθρών κακουργίας με ρύσασθαι.
Προστάτην σε, της ζωής επίσταμαι, και φρουράν ασφαλεστάτην Παρθένε, των πειρασμών διαλύουσαν όχλον, και επηρείας δαιμόνων ελαύνουσα. Και δέομαι δια παντός. Εκ φθοράς των παθών μου ρυσθήναι με.
Ως τείχος, καταφυγής κεκτήμεθα, και ψυχών σε παντελή σωτηρίαν, και πλατυσμόν εν ταις θλίψεσι Κόρη, και τω φωτί σου αεί αγαλλόμεθα. ’Ω Δέσποινα και νυν ημάς, των παθών και κινδύνων διάσωσον.
Εν κλίνη νυν, ασθενών κατάκειμαι, και ουν έστιν ίασι τη σαρκί μου. Αλλ’ η θεόν και σωτήρα του κόσμου, και τον λυτήρα των νόσων κυήσασα, σου δέομαι της αγαθής. Εκ φθοράς νοσημάτων ανάστησον.
Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν, ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.
’Αχραντε, η διά λόγου τον λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Ο ιερεύς μνημονεύει ως δεδήλωται. Μετά την εκφώνησιν.
Κοντάκιον. Ήχος β΄.
Προστασία των Χριστιανών ακαταίσχυντε, μεσιτεία προς τον Ποιητήν αμετάθετε, μη παρίδης αμαρτωλών δεήσεων φωνάς. Αλλά πρόφθασον ως αγαθή, εις την βοήθειαν ημών, των πιστώς κραυγαζόντων σοι. Τάχυνον εις πρεσβείαν, και σπεύσον εις ικεσίαν, η προστατεύουσα αεί, Θεοτόκε των τιμώντων σε.
Είτα το α΄ αντίφωνον των Αναβαθμών του δ΄ ήχου.
Εκ νεότητός μου, πολλά πολεμεί με πάθη. Αλλ’ αυτός αντιλαβού, και σώσον Σωτήρ μου (δις).
Οι μισούντες ιών, αισχύνθητε από του Κυρίου, ως χόρτος γαρ πυρί, έσεσθε απεξηραμμένοι (δις)
Δόξα.
Αγίω Πνεύματι, πάσα ψυχή ζωούται, και καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται, Τη Τριαδική Μονάδι, ιεροκρυφίως.
Και νύν.
Αγίω Πνεύματι, αναβλύζει τα της χάριτος ρείθρα, αρδεύοντα, άπασαν την κτίσιν, προς ζωογονίαν.
Και ευθύς το προκείμενον.
Μνησθήσομαι του ονόματός σου εν πάση γενεά και γενεά.
Στίχ. ’Ακουσον, θύγατερ, και ίδε, και κλίνον το ούς σου, και επιλάθου του λαού σου, και του οίκου του πατρός σου, και επιθυμήσει ο βασιλεύς του κάλλους σου.
Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Λουκάν (κεφ. α΄ 39).
Εν ταις ημέραις εκείναις, αναστάσα Μαριάμ, επορεύθη εις την ορεινήν μετά σπουδής εις πόλιν Ιούδα. Και εισήλθεν εις τον οίκον Ζαχαρίου και ησπάσατο την Ελισάβετ. Και εγένετο, ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής. Και επλήσθη Πνεύματος αγίου η Ελισάβετ και ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπεν. Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. Και πόθεν μοι τούτο, ίαν έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου πρός με; Ιδού γάρ, ως εγένετο η φωνή του ασπασμού σου εις τα ώτα μου, εσκίρτησε το βρέφος εν αγαλλιάσει εν τη κοιλία μου. Και μακαρία η πιστεύσασα ότι έσται τελείωσις τοις λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου. Και είπε Μαριάμ. Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον και ηγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω σωτήρι μου. ’Οτι επέβλεψε επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού. Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί. ’Οτι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός και άγιον το όνομα αυτού. ’Εμεινε δε Μαριάμ συν αυτή ωσεί μήνας τρείς και υπέστρεψεν εις τον οίκον αυτής.
Δόξα. Ήχος β΄.
Πάτερ Λόγε Πνεύμα, Τριάς η εν Μονάδι, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Και νυν.
Ταις της Θεοτόκου, πρεσβείας ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Είτα. Ελέησον με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι.
Μη καταπιστεύσης με, ανθρωπίνη προστασία, παναγία Δέσποινα, αλλά δέξαι δέησιν του ικέτου σου. Θλίψις γαρ έχει με, φέρειν ου δύναμαι, των δαιμόνων τα τοξεύματα. Σκέπην ου κέκτημαι, ουδέ που προσφύγω ο άθλιος, πάντοθεν πολεμούμενος, και παραμυθίαν ουκ έχω πλην σου. Δέσποινα του κόσμου, ελπίς και προστασία των πιστών, μη μου παρρίδης την δέησιν. Το συμφέρον ποίησον.
Ουδείς προστρέχων επί σοι, κατησχυμμένος από σου εκπορεύεται, αγνή Παρθένε θεοτόκε. Αλλ’ αιτείται την χάριν, και λαμβάνει το δώρημα, προς το συμφέρον της αιτήσεως.
Μεταβολή των θλιβομένων, απαλλαγή των ασθενούντων υπάρχουσα, Θεοτόκε Παρθένε, σώζε πόλιν και λαόν, των πολεμουμένων η ειρήνη, των χειμαζομένων η γαλήνη, η μόνη προστασία των πιστών.
Ο ιερεύς.
Σώσον ο Θεός τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου. Επίσκεψαι τον κόσμον σου εν ελέει και οικτιρμοίς. Υψωσον κέρας Χριστιανών ορθοδόξων και κατάπεμψον εφ’ ημάς τα ελέη σου τα πλούσια. Πρεσβείαις της παναχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας. Δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού. Προστασίαις των τιμίων επουρανίων δυνάμεων ασωμάτων. Ικεσίαις του τιμίου και ενδόξου προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων. Των εν αγίοις πατέρων ημών, μεγάλων ιεραρχών και οικουμενικών διδασκάλων Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Του εν αγίοις πατρός ημών Νικολάου, αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας, του θαυματουργού. Των αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων. Των οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών. Των αγίων και δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ και ’Αννης. του αγίου (της ημέρας), και πάντων σου των Αγίων. Ικετεύομέν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε. Επάκουσον ημών των αμαρτωλών δεομένων σου και ελέησον ημάς.
Κύριε ελέησον ιβ΄.
Μετά δε το Ελέει και οικτιρμοίς, αποπληρούμεν τας λοιπάς ωδάς του κανόνος.
Ωδή ζ΄. Ο Ειρμός.
Οι εκ της Ιουδαίας, καταντήσαντες Παίδες εν Βαβυλώνι ποτέ, τη πίστει τη Τριάδος, την φλόγα της καμίνου, κατεπάτησαν ψάλλοντες. Ο των πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Τροπάρια.
Την ημών σωτηρίαν, ως ηθέλησας Σώτερ οικονομήσασθαι, εν μήτρα της Παρθένου, κατώκησας τω κόσμω, ήν προστάτιν ανέδειξας. Ο των πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Θελητήν του ελέους, όν εγέννησας Μήτερ αγνή δυσώπησον, ρυσθήναι των πταισμάτων, ψυχής τε μολυσμάτων, τους εν πίστει κραυγάζοντας. Ο των πατέρων ημών, θεός ευλογητός εί.
Θησαυρόν σωτηρίας, και πηγήν αφθαρσίας, την σε κυήσασαν, τοις κραυγάζουσιν έδειξας. Ο των πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Σωμάτων μαλακίας, και ψυχών αρρωστίας. Θεογεννήτρια, των πόθω προσιόντων, τη σκέπη σου τη θεία, θεραπεύειν αξίωσον, η τον Σωτήρα Χριστόν, ημίν αποτεκούσα.
Ωδή η΄. Ο Ειρμός.
Τον Βασιλέα, των ουρανών όν υμνούσι, στρατιαί των Αγγέλων υμνείτε, και υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας.
Τροπάρια.
Τους βοηθείας, της παρά σου δεομένους, μη παρίδης Παρθένε υμνούντας, και υπερυψούντας, σε Κόρη εις αιώνας.
Των ιαμάτων, το δαψιλές επιχέεις, τοις πιστώς υμνούσι σε Παρθένε, και υπερυψούσι, τον άφραστόν σου τόκον.
Τας ασθενείας μου, της ψυχής ιατρεύεις, και σαρκός τας οδύνας Παρθένε. ’Οθεν σε υμνούμεν, εις πάντας τους αιώνας.
Ωδή θ΄. Ο Ειρμός.
Κυρίως Θεοτόκον, σε ομολογούμεν, οι διά σου σεσωσμένοι Παρθένε Αγνή, σύν ασωμάτοις χορείαις σε μεγαλύνοντες.
Τροπάρια
Ροήν μου των δακρύων, μη αποποιήσης, η τον παντός εκ προσώπου παν δάκρυον, αφηρηκότα Παρθένε, Χριστόν κυήσασα.
Χαράς μου την καρδίαν, πλήρωσον Παρθένε, η της χαράς δεξαμένη το πλήρωμα, της αμαρτίας την λύπην εξαφανίσασα.
Λιμήν και προστασία, των σοί προσφευγόντων, γενού Παρθένε και τείχος ακράδαντον, καταφυγή τε και σκέπη και αγαλλίαμα.
Φωτός σου ταίς ακτίσι, λάμπρυνον παρθένε, το ζοφερόν της αγνοίας διώκουσα, τους ευσεβώς Θεοτόκον σε καταγγέλλοντας.
Κακώσεως εν τόπω, τω της ασθενείας, ταπεινωθέντα Παρθένε θεράπευσον, εξ αρρωστίας εις ρώσιν μετασκευάζουσα.
Και ευθύς το Άξιον εστιν ως αληθώς.
Και θυμιά ο ιερεύς το θυσιαστήριον και τον ναόν, ή τον οίκον, όπου ψάλλεται η Παράκλησις, και ημείς ψάλλομεν τα παρόντα Μεγαλυνάρια.
Την υψηλοτέραν των ουρανών, και καθαρωτέραν, λαμπηδόνων ηλιακών, την λυτρωσαμένην, ημάς εκ της κατάρας, την Δέσποιναν του κόσμου, ύμνοις τιμήσωμεν.
Από των πολλών μου αμαρτιών, ασθενεί το σώμα, ασθενεί μου και η ψυχή. Προς σε καταφεύγω την Κεχαριτωμένην. Ελπίς απηλπισμένων, συ μοι βοήθησον.
Δέσποινα και Μήτηρ του Λυτρωτού, δέξαι παρακλήσεις, αναξίων σων ικετών, ίνα μεσιτεύσης, προς τον εκ σού τεχθέντα. Ω Δέσποινα του κόσμου, γενού μεσίτρια.
Ψάλλομεν προθύμως σοι την ωδήν, νύν τη πανυμνήτω, Θεοτόκω χαρμονικώς. Μετά του Προδρόμου και πάντων των Αγίων, δυσώπει Θεοτόκε, του οικτειρήσαι ημάς.
’Αλαλα τα χείλη των ασεβών, των μη προσκυνούντων, την Εικόνα σου την σεπτήν, την ιστορηθείσαν, υπό του Αποστόλου, Λουκά ιερωτάτου, την Οδηγήτριαν.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Αγίοι πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις το σωθήναι ημάς.
Είτα. Τρισάγιον, Παναγία Τριάς, Πάτερ ημών, και τα τροπάρια ταύτα.
Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς Κύριε, ελέησον ημάς. Πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη οι αμαρτωλοί προσφέρομεν. Ελέησον ημάς.
Δόξα.
Κύριε ελέησον ημάς. Επί σοί γάρ πεποίθαμεν. Μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών. Αλλ’ επίβλεψον και νυν ως εύσπλαχνος, και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών. Σύ γάρ ει Θεός ημών, και ημείς λαός σου. Πάντες έργα χειρών σου και το όνομά σου επικεκλήμεθα.
Και νύν. Θεοτόκιον.
Της ευσπλαχνίας την πύλης, άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε. Ελπίζοντες εις σε μή αστοχήσωμεν. Ρυσθείημεν διά σού των περιστάσεων. Σύ γάρ εί η σωτηρία του γένους των χριστιανών.
Ο ιερεύς: Ελέησον ημάς ο Θεός…
Και μνημονεύσας πάλιν περί ών η Παράκλησις γίνεται, ποιεί την απόλυσιν. Μετ’ αυτήν δέ, ενόσω οι αδελφοί ασπάζονται την εικόνα της Θεοτόκου, ψάλλονται τα παρόντα τροπάρια.
’Ηχος β΄. Ότε εκ του ξύλου.
Πάντων προστατεύεις αγαθή, των καταφευγόντων εν πίστει, τη κραταιά σου χειρί. Αλλην γάρ ουκ έχουμεν, αμαρτωλοί προς Θεόν, εν κινδύνοις και θλίψεσιν, αεί μεσιτείαν, οι κατακαμπτόμενοι, υπό πταισμάτων πολλών, Μήτερ του Θεού του Υψίστου, όθεν σοι προσπίπτομεν. Ρύσαι, πάσης περιστάσεως τους δούλους σου.
Όμοιον
Πάντων θλιβομένων η χαρά, και αδικουμένων προστάτις, και πενομένων τροφή, ξένων τε παράκλησις, και βακτηρία τυφλών, ασθενούντων επίσκεψις, καταπονουμένων, σκέπη και αντίληψις, και ορφανών βοηθός, Μήτερ του Θεού του Υψίστου, συ υπάρχεις ’Αχραντε σπεύσον, δυσωπούμε ρύσασθαι τους δούλους σου.
Ήχος πλ. δ΄.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Ήχος β΄.
Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
ΥΜΝΟΙ ΣΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ ΜΑΡΙΑ
ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
(Από Ωδή β') (Ήχος πλ.α΄)
1. Αγνή Παρθένε Δέσποινα
Άχραντε Θεοτόκε
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
Παρθένε Μήτηρ Άνασσα
Πανένδροσε τε πόκε
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
Άχραντε Θεοτόκε
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
Παρθένε Μήτηρ Άνασσα
Πανένδροσε τε πόκε
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
2. Υψηλοτέρα ουρανών
ακτίνων λαμπροτέρα
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
Χαρά Παρθενικών Χορών
αγγέλων υπερτέρα
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
ακτίνων λαμπροτέρα
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
Χαρά Παρθενικών Χορών
αγγέλων υπερτέρα
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
3. Εκλαμπροτέρα ουρανών
φωτός καθαρωτέρα
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
των ουρανίων στρατιών πασών αγιωτέρα
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
φωτός καθαρωτέρα
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
των ουρανίων στρατιών πασών αγιωτέρα
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
(Από Ωδή ε΄)
4. Μαρία Αειπάρθενε
Κόσμου παντός Κυρία
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
Άχραντε Νύμφη πάναγνε
Δέσποινα Παναγία
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
5. Μαρία Νύμφη Άνασσα
χαράς ημών αιτία
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
Κορή σεμνή Βασίλισσα
Μήτηρ υπεραγία
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
6. Τιμιώτερα Χερουβείμ
υπερενδοξοτέρα.
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
των ασωμάτων Σεραφείμ
των θρόνων υπερτέρα
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
(Aπό Ωδή δ')
Κόσμου παντός Κυρία
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
Άχραντε Νύμφη πάναγνε
Δέσποινα Παναγία
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
5. Μαρία Νύμφη Άνασσα
χαράς ημών αιτία
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
Κορή σεμνή Βασίλισσα
Μήτηρ υπεραγία
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
6. Τιμιώτερα Χερουβείμ
υπερενδοξοτέρα.
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
των ασωμάτων Σεραφείμ
των θρόνων υπερτέρα
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
(Aπό Ωδή δ')
7. Χαίρε το άσμα Χερουβείμ
χαίρε ύμνος Αγγέλων
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
Χαίρε ωδή των Σεραφείμ
χαρά των Αρχαγγέλων
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
χαίρε ύμνος Αγγέλων
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
Χαίρε ωδή των Σεραφείμ
χαρά των Αρχαγγέλων
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
8. Χαίρε ειρήνη και χαρά
λιμήν της σωτηρίας
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
Παστάς του Λόγου ιερά
άνθος της αφθαρσίας
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
9. Χαίρε Παράδεισε τρυφής
ζωής τε αιωνίας
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
Χαίρε το ξύλον της ζωής
Πηγή αθανασίας
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
(Από Ωδή ε')
λιμήν της σωτηρίας
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
Παστάς του Λόγου ιερά
άνθος της αφθαρσίας
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
9. Χαίρε Παράδεισε τρυφής
ζωής τε αιωνίας
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
Χαίρε το ξύλον της ζωής
Πηγή αθανασίας
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
(Από Ωδή ε')
10. Σε ικετεύω Δέσποινα
Σε νυν επικαλούμαι
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
Σε δυσωπώ,Παντάνασσα
Σην χάριν εξαιτούμε
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
(Από Ωδή β΄)
Σε νυν επικαλούμαι
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
Σε δυσωπώ,Παντάνασσα
Σην χάριν εξαιτούμε
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
(Από Ωδή β΄)
11. Κορή σεμνή και άσπιλε
Δεσποίνα Παναγία
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
Θερμώς επικαλούμε Σε
Ναέ ηγιασμένε
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
(Από Ωδή ε΄)
Δεσποίνα Παναγία
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
Θερμώς επικαλούμε Σε
Ναέ ηγιασμένε
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
(Από Ωδή ε΄)
12. Αντιλαβού μου, ρύσαι με
από τού πολεμίου
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
Και κλήρονομον δείξον με
ζωής της αιωνίου
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
από τού πολεμίου
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
Και κλήρονομον δείξον με
ζωής της αιωνίου
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω τοόνομά Σου, ελθέτω η Βασιλεία Σου, γεννηθήτω τοθέλημά Σου ως εν ουρανώ και επί της γης. Τονάρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, καιάφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείςαφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκηςημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς απόαρχικήΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ: ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΩΝ ΣΕΛ.36
Ευχή Δια την Απαλλαγήν απο τον Θυμό
Ιησού, Υιέ του Θεού, ο πραυς και ταπεινός τη καρδία, κατάπεμψον κατα το μέγα και πλούσιον έλεος σου και εν ταις καρδίαις ημών το πνεύμα της ειρήνης και της πραότητος, ίνα ειρηνεύοντες εκ του κακίστου πάθους του θυμού, μνημονεύομεν αεί της ενδόξου και φοβερού ονόματος σου μετα καρδίας γαληνιώσης. Ιησού, το αρνίον το άκακον, το προσφερόμενον ενώπιον του ουρανίου Πατρός θυσία υπέρ ημών των αμαρτωλών και αχρείων, επάκουσον ημών εν τη ώρα ταύτη δεομένων σου και ελευθέρωσον ημάς εκ του φοβερού του θυμού πάθους, διότι απολλύμεθα εξ αυτού και δέν δυνάμεθα ποτέ να αφιερωθώμεν εις την αγάπην σου και εις το θέλημα σου το άγιον, ενόσω υπο του πάθους τούτου κατεχόμεθα. Ιησού ανεξίκακε, ο επι του Σταυρού υπέρ των σταυρωσάντων σε προς τον ουράνιον σου Πατέρα προσευχόμενος, ποίησον και ημάς τοιούτους, ώστε να προσευχόμεθα υπέρ των επηρεαζόντων και κακοποιούντων ημάς, ίνα ούτω γενώμεθα μιμηταί σου και δοξάζεται και δι' ημών το Πανάγιον Όνομα σου, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Κύριε ρύσαι με απο θυμού και οξυχολίας, και δώρησαι μοι πραότητα και μακροθυμίαν. Κύριε, ρύσαι με απο του ψεύδους και της καταλαλιάς και της κατακρίσεως, και δώρησαι μοι εν πάση αλήθεια και συμπαθεία προσέχειν και ομιλείν εν τω συντυγχάνειν με τοις αδελφοίς μου. Κύριε, ρύσαι με απο της καυχήσεως και της αργολογίας και δώρησαι μοι ταπείνωσιν και σιωπήν. Κύριε, ρύσαι με απο των παραπτωμάτων της γλώττης μου, ότι καθ' εκάστην αμαρτάνω δι' αυτής ο τάλας και ούκ αισθάνομαι. Κύριε, ρύσαι με απο της ολεθρίου κενοδοξίας και καθάρισον με απο των κρυφίων μου. Κύριε, δώρησαι μοι ταπεινοφροσύνην βαθειάν, αήττητον και κατάνυξιν τη καρδία μου, όπως κλαύσω τας ανομίας μου και εξάλειψον πάσας τας αμαρτίας μου, και εν μετανοία αληθεί και εξομολογήσει, και εν συνειδότι ακαταγνώστω και εν πίστι καθαρά και αμώμητω την εμήν ευδόκησον τελευτήν. Πρεσβείαις της παναχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και πάντων σου των Αγίων. Αμήν.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΔΙΑ ΑΝΑΡΡΩΣΗ ΑΠΟ ΑΣΘΕΝΕΙΑ
Φλογίζει η κάμινος αμέτρων πόνων και κατακαίει με πυρετού λοιμικής με η φλόξ απαύστος η αναιδέστατος. Αλλά τη δρόσωτου ελέους σου, Σώτερ, ανάμειξον ψάλλοντα. Ευλογητός ο Θεός ο των πατέρων ημών.
Οδυνηρός στενάζομεν απο κλίνης οδύνης ημών και απο λοιμώδους ασθενείας κράζομεν προς σέ τον φιλάνθρωπον τα της καρδίας όμματα νύν αναπετώντες την υγείαν αιτούμεν. Επίσκεψαι ημάς, Σώτερ, και ανάστησον ψάλλειν, λαός υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Δέσποτα, Δέσποτα παντοκράτορ, ιατρέ ψυχών και σωμάτων, ο ταπεινών και ανυψών, ο παιδεύων και πάλιν ιώμενος, τον αδελφόν ημών (...) τον ασθενούντα επίσκεψαιεν τω ελέει σου, και έκτεινον τον βραχίονα σου τον αόρατον, τον πλήρη ιάσεως και θεραπείας, και ίασαι αυτόν, εξανιστών απο κλίνης και αρρώστιας, επιτίμησον τω πνεύματι της ασθενείας, απόστησον απ' αυτού πάσαν πληγήν, πάσαν αλγηδόνα, πάσαν μάστιγα, πάσαν πυρετόν ή ρίγος, και εί τι εστίν εν αυτώ πλημμέλημα, ή ανόμημα άνες, άφες, συγχώρησον δια την σήν φιλανθρωπίαν. Ναί, Κύριε, φείσαι του πλάσματος σου, εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών, μεθ' ου ευλογητός ει, συν τω παναγίω, και αγαθώ, και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νύν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πάτερ άγιε, ιατρέ ψυχών και σωμάτων ημών, ο πέμψας τον μονογενή σου υιόν, τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν, πάσαν νόσον ιώμενος και εκ θανάτου λυτρούμενος, ος και τον Λάζαρον εκ νεκρών ήγειρας, και ζωήν αυτώ χαρισάμενος, ίασαι και τον δούλον σου (...) εκ της περιεχούσης αυτόν σωματικής αρρώστιας και ζωοποίησον αυτόν κατα την σήν ευάρεστον δια της χάριτος του Χριστού σου, ίνα και την οφειλομένην σοι προσκύνησιν και ευχαριστίαν εν αγαθοεργία αποπληροί, πρεσβείαις της υπερευλογημένης ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού, προστασίας των τιμίων, επουρανίων, θείων, ωοερών, αυλον δυνάμεων ασωμάτων, του τιμίου ενδόξου προφήτου Προδρόμου και βαπτιστού Ιωάννου, των αγίων σωδόξων και πανευφήμων Αποστόλων και πάντων των Αγίων, ελεήσαι και σώσαι ημάς, ως αγαθός και φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός.
Οδυνηρός στενάζομεν απο κλίνης οδύνης ημών και απο λοιμώδους ασθενείας κράζομεν προς σέ τον φιλάνθρωπον τα της καρδίας όμματα νύν αναπετώντες την υγείαν αιτούμεν. Επίσκεψαι ημάς, Σώτερ, και ανάστησον ψάλλειν, λαός υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Δέσποτα, Δέσποτα παντοκράτορ, ιατρέ ψυχών και σωμάτων, ο ταπεινών και ανυψών, ο παιδεύων και πάλιν ιώμενος, τον αδελφόν ημών (...) τον ασθενούντα επίσκεψαιεν τω ελέει σου, και έκτεινον τον βραχίονα σου τον αόρατον, τον πλήρη ιάσεως και θεραπείας, και ίασαι αυτόν, εξανιστών απο κλίνης και αρρώστιας, επιτίμησον τω πνεύματι της ασθενείας, απόστησον απ' αυτού πάσαν πληγήν, πάσαν αλγηδόνα, πάσαν μάστιγα, πάσαν πυρετόν ή ρίγος, και εί τι εστίν εν αυτώ πλημμέλημα, ή ανόμημα άνες, άφες, συγχώρησον δια την σήν φιλανθρωπίαν. Ναί, Κύριε, φείσαι του πλάσματος σου, εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών, μεθ' ου ευλογητός ει, συν τω παναγίω, και αγαθώ, και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νύν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πάτερ άγιε, ιατρέ ψυχών και σωμάτων ημών, ο πέμψας τον μονογενή σου υιόν, τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν, πάσαν νόσον ιώμενος και εκ θανάτου λυτρούμενος, ος και τον Λάζαρον εκ νεκρών ήγειρας, και ζωήν αυτώ χαρισάμενος, ίασαι και τον δούλον σου (...) εκ της περιεχούσης αυτόν σωματικής αρρώστιας και ζωοποίησον αυτόν κατα την σήν ευάρεστον δια της χάριτος του Χριστού σου, ίνα και την οφειλομένην σοι προσκύνησιν και ευχαριστίαν εν αγαθοεργία αποπληροί, πρεσβείαις της υπερευλογημένης ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού, προστασίας των τιμίων, επουρανίων, θείων, ωοερών, αυλον δυνάμεων ασωμάτων, του τιμίου ενδόξου προφήτου Προδρόμου και βαπτιστού Ιωάννου, των αγίων σωδόξων και πανευφήμων Αποστόλων και πάντων των Αγίων, ελεήσαι και σώσαι ημάς, ως αγαθός και φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός.
Ευχή δια Απαλλαγήν των Αισχρών Λογισμών
Δέσποτα Κύριε ο Θεός μου, ου εν χερσίν οι κλήροι μου, αντιλαβού μου κατα το έλεος σου, και μή εάσης με συναπολέσθαι ταις ανομίαις μου, μηδέ τω θελήματι επακολούθησαι της επιθυμούσης σαρκός μου κατά του πνεύματος. Πλάσμα σόν ειμί, μή παρίδης έργον χειρών σου, μη αποστραφής, οίκτειρον, αλλά μή εξουδενώσης, μηδέ υπερίδης με, Κύριε, ότι ασθενής ειμί, ότι προς σέ κατέφυγον τον σκεπαστήν μου Θεόν.Ίασαι την ψυχήν μου, ότι ήμαρτον σοι, σώσον με ένεκεν του ελέους σου, ότι επι σέ επερρίφην εκ νεότητός μου, αισχυνθήτωσαν οι επανασταμένοι μοι και εντραπήτωσαν οι ζητούντες με εξώσαι απο σού δια πράξεων ασέμνων, δια λογισμών απρέπων, δι' ενθυμήσεων ασυμφόρων. Απέλασον απ' εμού πάσαν ρυπαρίαν, κακίας περίσσευμα, οτι σύ ει μόνος άγιος, μόνος ισχυρός, μόνος αθάνατος, κατα πάντα έχων την δυναστείαν ανείκαστον, και δια σού δίδοται πάσιν η κατά του διαβόλου και της αυτού στρατιάς ισχύς. Ότι πρέπει σοι πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, τω Πατρί και τω Υιώ και τω αγίω Πνεύματι, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Δέσποινα Θεοτόκε, η ελπίς μου, και καταφυγή μου, σύ γινώσκεις τους λογισμούς μου και τας πράξεις μου και την ασθένειαν της ταπεινής μου φύσεως, και σοί την εμήν ψυχήν παριστώ ρερυπωμένην πολλαίς αμαρτίαις και λογισμοίς ατόποις. Σύ, Δέσποινα, βλέπεις τα έλκη των τραυμάτων της εμής ψυχής, Σύ, Δέσποινα, βλέπεις τα έλκη των τραυμάτων της εμής ψυχής, σύ την ίασιν βράβευσον, επιχέουσα ρανίδα της σής φιλανθρώπου συμπαθείας. Επίβλεψον, Δέσποινα μου Θεοτόκε, και εθμενή ποίησον μετ' εμού τον σον Υιόν και Θεόν, τον μέλλοντα δημοσιεύειν ενώπιον Αγγέλων και ανθρώπων τους πονηρούς μου λογισμούς και ενθυμήσεις και πράξεις. Δέχεται σε ώς Μητέρα ο φιλάνθρωπος, υπέρ ψυχής αμαρτωλού και απεγνωσμένης πρεσβεύουσαν, ώς καταφυγήν και μεσίτριαν των αμαρτωλών. Ελέησον με τον χειμαζόμενον τω πελάγει των πειρασμών, τον θαρρούντα τω σώ ελέει και τη συμπαθεί προστασία, τον επιρρίπτοντα δια παντός το της ψυχής όμμα εις το πλήθος των σών οικτιρμών, και προσφέροντα σοι στεναγμόν εκ καρδίας συντετριμμένης. Μή παύση υπέρ εμού πρεσβεύουσα του ταπεινού και αθλίου, ινα δια της σής αντιλήψεως αξιωθώ συγχωρήσεως των πολλών μου δεινών πράξεων. Σέ γάρ επι τούτου καταφυγήν των αμαρτωλών έθετο ο Υιός σου και Θεός ημών, ο πάσης κτίσεως δημιουργός. Και ινα δια της σής προς αυτόν μεσιτείας τυχών σωτηρίας, μεγαλύνω και δοξάζω το υπεράγιον και υπέρτιμον όνομα, σου της υπερευλογημένης και υπεράγνου Θεομήτορος, της Πανενδόξου Παντανάσσης, νύν και αεί και εις τους ατελευτήτους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία, Δέσποινα Θεοτόκε η μόνη καθαρωτάτη ψυχή τε και σώματι, η μόνη κατοικητήριον όλη γενομένη της όλης χάριτος του παναγίου Πνεύματος, καντεύθεν και αυτάς τας αυλους και αγγελικάς Δυνάμεις ασυγκρίτως υπερβάσα τη καθαρότητι και τω αγιασμώ της ψυχής και του σώματος. Επίδε επ' εμέ τον εναγή και ακάθαρτον και ρερυπωμένον και ψυχήν και σώμα τω μολυσμώ της εμπαθούς και ενηδόνου ζωής μου. Κάθαρων μου την εμπαθή διανοίαν και άγνισον, διόρθωσον μου τους πεπλανημένους και τετυφλωμένους λογισμούς, ρύθμισον και παιδαγώγησον μου τας αισθησεις, ελευθέρωσον με της τυραννούσης κακίας και αισχράς συνηθείας των ακαθάρτων προλήψεων και παθών. Στήσον μου πάσαν την κατ' ενεργείαν αμαρτίαν, και δώρησαι μοι νήψιν και διάκρισιν τω εσκοτισμένω και ταλαιπώρω νοι προς διόρθωσιν των οικείων σφαλμάτων τε και παραπτωμάτων, ινα του σκότους της αμαρτίας απαλλαγείς, καταξιωθώ δοξάζειν και ανυμνείν εν παρησσία, σε την μόνην αληθινήν Μητέρα του αληθινού φωτός, Χριστού του Θεού ημών. Ότι μόνη συν αυτώ και δι' αυτού ευλογημένη και δεδοξασμένη υπάρχεις υπο πάσης της αοράτου και ορατής κτίσεως, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ Λόγε του Θεού αθάνατε, ο των μεγίστων φύσεων τεχνιτής και κυβερνήτης, το φώς της αλήθειας, ο του σκότους της αγνοίας διώκτης, η λαμπρότης των νηφαλίων ψυχών, η παγκόσμιος χαρά των ορθοδόξων, η ηδύτης των Αγγέλων και των ψυχών, ο όλος ών κάλλος ακόρεστον, ο όλος ως γλυκασμός , ο όλος ών επιθυμία και έφεσις, ο της κατα νούν αντιλήψεως άφθονος όλβος τοις γνησίως σοι διακείμενοις, ο φύσει αγαθός και εύσπλαγχνος και ελεήμων, αποδίωξον απ' εμού του ταλαιπώρου τους παρενοχλούντας μοι λογισμούς. Σύ γάρ επίστασαι, καρδιογνώστα, ο θεωρών τα κρυπτά της καρδίας μου, ότι ακούσια μου εισί. Συγχώρησον μοι, Δέσποτα των απάντων, και μή γενέσθωσαν μοι εις σύνταγμα αμαρτίας, αλλ' ιλεώς μοι γενόμενος, εξαπόστειλον την χάριν σου εξ αγίου θρόνου δόξης σου, και επεσκίασον τη ασθενεία μου του αχρείου δούλου σου. Αμήν.
Δέσποινα Θεοτόκε, η ελπίς μου, και καταφυγή μου, σύ γινώσκεις τους λογισμούς μου και τας πράξεις μου και την ασθένειαν της ταπεινής μου φύσεως, και σοί την εμήν ψυχήν παριστώ ρερυπωμένην πολλαίς αμαρτίαις και λογισμοίς ατόποις. Σύ, Δέσποινα, βλέπεις τα έλκη των τραυμάτων της εμής ψυχής, Σύ, Δέσποινα, βλέπεις τα έλκη των τραυμάτων της εμής ψυχής, σύ την ίασιν βράβευσον, επιχέουσα ρανίδα της σής φιλανθρώπου συμπαθείας. Επίβλεψον, Δέσποινα μου Θεοτόκε, και εθμενή ποίησον μετ' εμού τον σον Υιόν και Θεόν, τον μέλλοντα δημοσιεύειν ενώπιον Αγγέλων και ανθρώπων τους πονηρούς μου λογισμούς και ενθυμήσεις και πράξεις. Δέχεται σε ώς Μητέρα ο φιλάνθρωπος, υπέρ ψυχής αμαρτωλού και απεγνωσμένης πρεσβεύουσαν, ώς καταφυγήν και μεσίτριαν των αμαρτωλών. Ελέησον με τον χειμαζόμενον τω πελάγει των πειρασμών, τον θαρρούντα τω σώ ελέει και τη συμπαθεί προστασία, τον επιρρίπτοντα δια παντός το της ψυχής όμμα εις το πλήθος των σών οικτιρμών, και προσφέροντα σοι στεναγμόν εκ καρδίας συντετριμμένης. Μή παύση υπέρ εμού πρεσβεύουσα του ταπεινού και αθλίου, ινα δια της σής αντιλήψεως αξιωθώ συγχωρήσεως των πολλών μου δεινών πράξεων. Σέ γάρ επι τούτου καταφυγήν των αμαρτωλών έθετο ο Υιός σου και Θεός ημών, ο πάσης κτίσεως δημιουργός. Και ινα δια της σής προς αυτόν μεσιτείας τυχών σωτηρίας, μεγαλύνω και δοξάζω το υπεράγιον και υπέρτιμον όνομα, σου της υπερευλογημένης και υπεράγνου Θεομήτορος, της Πανενδόξου Παντανάσσης, νύν και αεί και εις τους ατελευτήτους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία, Δέσποινα Θεοτόκε η μόνη καθαρωτάτη ψυχή τε και σώματι, η μόνη κατοικητήριον όλη γενομένη της όλης χάριτος του παναγίου Πνεύματος, καντεύθεν και αυτάς τας αυλους και αγγελικάς Δυνάμεις ασυγκρίτως υπερβάσα τη καθαρότητι και τω αγιασμώ της ψυχής και του σώματος. Επίδε επ' εμέ τον εναγή και ακάθαρτον και ρερυπωμένον και ψυχήν και σώμα τω μολυσμώ της εμπαθούς και ενηδόνου ζωής μου. Κάθαρων μου την εμπαθή διανοίαν και άγνισον, διόρθωσον μου τους πεπλανημένους και τετυφλωμένους λογισμούς, ρύθμισον και παιδαγώγησον μου τας αισθησεις, ελευθέρωσον με της τυραννούσης κακίας και αισχράς συνηθείας των ακαθάρτων προλήψεων και παθών. Στήσον μου πάσαν την κατ' ενεργείαν αμαρτίαν, και δώρησαι μοι νήψιν και διάκρισιν τω εσκοτισμένω και ταλαιπώρω νοι προς διόρθωσιν των οικείων σφαλμάτων τε και παραπτωμάτων, ινα του σκότους της αμαρτίας απαλλαγείς, καταξιωθώ δοξάζειν και ανυμνείν εν παρησσία, σε την μόνην αληθινήν Μητέρα του αληθινού φωτός, Χριστού του Θεού ημών. Ότι μόνη συν αυτώ και δι' αυτού ευλογημένη και δεδοξασμένη υπάρχεις υπο πάσης της αοράτου και ορατής κτίσεως, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ Λόγε του Θεού αθάνατε, ο των μεγίστων φύσεων τεχνιτής και κυβερνήτης, το φώς της αλήθειας, ο του σκότους της αγνοίας διώκτης, η λαμπρότης των νηφαλίων ψυχών, η παγκόσμιος χαρά των ορθοδόξων, η ηδύτης των Αγγέλων και των ψυχών, ο όλος ών κάλλος ακόρεστον, ο όλος ως γλυκασμός , ο όλος ών επιθυμία και έφεσις, ο της κατα νούν αντιλήψεως άφθονος όλβος τοις γνησίως σοι διακείμενοις, ο φύσει αγαθός και εύσπλαγχνος και ελεήμων, αποδίωξον απ' εμού του ταλαιπώρου τους παρενοχλούντας μοι λογισμούς. Σύ γάρ επίστασαι, καρδιογνώστα, ο θεωρών τα κρυπτά της καρδίας μου, ότι ακούσια μου εισί. Συγχώρησον μοι, Δέσποτα των απάντων, και μή γενέσθωσαν μοι εις σύνταγμα αμαρτίας, αλλ' ιλεώς μοι γενόμενος, εξαπόστειλον την χάριν σου εξ αγίου θρόνου δόξης σου, και επεσκίασον τη ασθενεία μου του αχρείου δούλου σου. Αμήν.
"Όταν πονάς μη περπατάς σε δρόμους πατημένους διάλεγε κάποια ερημικά μονοπάτια.
Κάτω από ξάστερο ουρανό σε κάμπους ανθησμένους προσευχήσου στου Πλάστη εμπρός τα μάτια.
Κι όταν το γλυκοχάραμα ξυπνούν τα ρόδα, οι κρίνοι, θα ιδής πόσο σε γιάτρεψε η προσευχή εκείνη"
Θέλεις η προσευχή σου να γίνει καρδιακή για να είναι ευπρόσδεκτη στο Θεό; Κάνε τον πόνο του συνανθρώπου σου δικό σου πόνο.
Κάτω από ξάστερο ουρανό σε κάμπους ανθησμένους προσευχήσου στου Πλάστη εμπρός τα μάτια.
Κι όταν το γλυκοχάραμα ξυπνούν τα ρόδα, οι κρίνοι, θα ιδής πόσο σε γιάτρεψε η προσευχή εκείνη"
Θέλεις η προσευχή σου να γίνει καρδιακή για να είναι ευπρόσδεκτη στο Θεό; Κάνε τον πόνο του συνανθρώπου σου δικό σου πόνο.
